prīscus , a, um (v. prīs, dem griechischen ... ... 34, 10 u.a.: Priscus Tarquinius, Liv. 5, 34, 1. – Bes. seit Augustus ... ... das goldene Zeitalter bezieht, prisca gens mortalium, Hor.: priscus Inachus, Hor.: priscus pudor, Hor.: u. dah. als Lob ...
novus , a, um (νέος), (Compar. novior ... ... ., Cic. u.a.), neu, jung (Ggstz. vetus, priscus), I) eig., v. der Entstehung, A) im allg.: ...
prīscē , Adv. (priscus), nach alter Sitte = ohne Umstände, agere, Cic. Cael. 33.
Tanaquīl , īlis, f., die stolze Gemahlin des römischen Königs Tarquinius Priskus, Liv. 1, 34. – appellat., von einer herrschsüchtigen Gattin, Iuven. 6, 565. Auson. epist. 23, 31. p. 187, 1 Schenkl.
... ehemalig, früher, alt (vgl. priscus), I) im allg.: dignitas, Cic.: mos, Cic.: pristinum ... ... Lokat. die pristini, am gestrigen Tage, Gell. – B) = priscus, alt, aetas, Claud. III. cons. Stil. 124. ...
Dēmarātus (Dāmarātus), ī, m. (Δημάρ ... ... ;τος), I) der von Korinth nach Tarquinii geflüchtete Vater des Tarquinius Priskus, Cic. Tusc. 5, 109; de rep. 2, 34. Liv. ...
aequaevus , a, um (aequus u. aevum), gleichalterig, ... ... urbs aequaeva polo, Claud. – subst., der Alters-, Jugendgenosse, priscus amicus et aequaevus meus, Ambros. ep. 86 in. – / Arch. ...
Iavolēnus , ī, m., Priscus, ein Rechtsgelehrter zur Zeit Trajans, Plin. ep. 6, 15, 2 u.a.
Attus Nāvius , ein berühmter Augur zur Zeit des Tarquinius Priskus, Cic. de div. 1, 31; de rep. 2, 36. Liv. 1, 36, 3 sqq. Flor. 1, 5, 2 sqq.
forum , ī, n. (verwandt mit foras u. ... ... des kapitolin., südl. vom Fuße des palatin. Hügels begrenzt, um das schon Tarquinius Priskus Hallen anlegen ließ (Liv. 1, 35 extr.), zwischen denen dann Kaufleute ...
dūrus , a, um (vgl. altind. dāruṇá-ḥ, ... ... Cic. or. in Clod. et Cur. 4, 1), homo durus ac priscus, Cic.: triste supercilium durique severa Catonis frons, Mart.: durus nimis attentusque esse ...
Bēlus , ī, m. (Βηλος, hebr ... ... Sev. chron. 2 8, 3. Serv. Verg. Aen. 1, 642: priscus, Ov. met. 4, 213. – Der griech. Sage nach Sohn ...
Bāiae , ārum (Dat. auch Bais), f., I) ... ... 9, 2, 5. Hor. carm. 2, 18, 20: homo durus ac priscus invectus est in eos, qui mense Aprili apud Baias essent et aquis calidis ...
pavor , ōris, m. (paveo), I) das Zittern ... ... und Sil. – β) die religiöse Furcht, Ehrfurcht, Scheu, priscus, Sil. 3, 690: venerabilis, Auson. grat. act. 1. § ...
Lucumo u. synk. Lucmo od. Lucmon , ... ... fälschlich für Eigennamen gehalten, wie beim zum röm. König gewählten (u. dann Tarquinius Priskus genannten) Sohn des Damaratus, Liv. 1, 34. § 1 u. ...
ambrosia , ae, f. (ἀμβροσία), Ambrosia, I) eig., als unsterblich Machendes: a ... ... 5, 23, 2 (§ 10). – u. eines andern Arzneimittels des Junius Priskus, Marc. Emp. 23.
Tarquiniī , ōrum, m., uralte Stadt in Etrurien, eine der ... ... Tarquinius , a, um, a) aus Tarquinii, tarquinisch, Tarquin. Priscus od. Priscus Tarquin., Tarquin. Superbus, Cic., Liv. u.a. – b) ...