2. ad (altlat. ar, w.s., urspr. ... ... Sen. ep. 73, 16: deus ad homines venit : immo, quod est propius, in homines), I) im Raume: A) eig.: 1) ...
1. in , Praepos. mit Acc. = είς, u ... ... vel potius in urbem exercitum adducere, Cic.: deus ad homines venit, immo, quod propius est, in homines, Sen.: in umeros suos efferre, Cic.: in aram ...
rogo , āvī, ātum, āre (verwandt mit rego ›nach ... ... . – b) alqd: hoc quod rogo responde, Plaut. – quasi aliquid rogaturus propius accessit, Suet.: via roganda est, du mußt nach dem Wege fragen, ...
sino , sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen ... ... eum matribus, lassen sie bei den M. (sem, bleiben), Varro: neu propius tectis taxum sine, Verg.: sinerem illum, tun lassen, Ter.: istuc ...
deus , ī (im Nom. Plur. dei, dii, ... ... deus, Plaut. – d) auch Benennung der Machthaber im Staate, deos quoniam propius contingis, d.i. Augustus u. Mäcenas, Hor. sat. 2, ...
1. iugo , āvī, ātum, āre (iugum), jochen, ... ... mit etw. verknüpfen, verbinden, hāc quā sol vagus igneas habenas immittit propius iugatque terrae, Naev. bei Macr. sat. 1, 18, 16: ...
agito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), ... ... . irgendwo leben, wohnen, hausen, bes. von Nomadenvölkern, Libyes propius mare agitabant, Sall: qui montium editis inculti atque eo ferocius agitabant, Tac. ...
... gentium, Cic.: non longe hinc, Plaut.: propius, Cic.: procul, Cic.: tres menses, Ter. – dah. ... ... abesse potest, es muß nicht weit von hier sein, Plaut.: quoniam propius abes, weil du dort näher bist, Cic. – 2) ...
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer... Brundisii iacere in omnes partes est molestum. Propius accedere quomodo... possum? Cic. ad Att. 11, 6, 2. ...
1. metus , ūs, m., die Furcht, Besorgnis, ... ... den Genet., existimationis, Cic.: mortis, Liv.: hostium, Liv.: qui insuetis adeundi propius metus erat, Liv.: haec vox metum iniecit imperata recusandi, Liv.: vetandi metu ...
Licht , das, I) im allg.: lumen. lux (mit ... ... besehen (betrachtet), si diligentius inspexeris (wenn man es genauer betrachtet); si propius accesseris (wenn man näher hinzugeht); si vis veram rationem exsequi (wenn ...
īnfrā (statt inferā [sc. parte], v. infer ... ... Cic.: infra eum locum, ubi pons erat, Caes.: infra hanc (Saturni stellam) propius a terra Iovis stella movetur, Cic.: videndum est pus supra articulum, an ...
vicis (als Genet.; Nom. kommt nicht vor), vicem, ... ... est; nulla est enim persona, quae ad vicem eius, qui e vita emigrarit, propius accedat, Cic.: fungi vice suā (lovis) erga omne humanum genus, seine ...
2. intro , āvī, ātum, āre (*interus), in etwas ... ... 36, 13. – 2) übtr.: a) v. Pers., absol., propius accedo (ich trete der Sache näher)...; intrabo etiam magis (ich bringe ...
legen , ponere (im allg.). – locare. collocare ( ... ... dem Schiffe ans Land, näher ans L. l., navem applicare ad terram, propius terram. – Bildl., sich auf etw. legen, α) anfangen etw. ...
vergo , ere (altind. varjati, wendet, dreht, angelsächsisch ... ... neigen = sich nähern, a) der Zeit nach: quo propius nox vergit ad lucem, Curt.: v. Alter, iam in senectutem annis ...
tardo , āvī, ātum, āre (tardus), I) intr. ... ... Cic. Verr. 3, 130. – m. Infin., ut reliqui hoc timore propius adire tardarentur, auf- oder abgehalten wurden, Caes. b.c. 2, ...
2. pilus , ī, m., I) das einzelne ... ... est calvis quam comatis pilos velli, Sen. de tranqu. anim. 8, 3: propius quidem est a sole mons quam campus aut valles, sed sic, quomodo est ...
dī-rigo (dē-rigo), rēxī, rēctum, ere (dis u ... ... keine zuverlässigere Richtschnur für mein Urteil gefunden, als das usw., Cic.: ut tandem propius discas, quo fine beatum dirigitur, nach welcher Gr. das selige Leben bemessen ...
multum , Compar. plūs , Superl. plūrimum , viel, ... ... Hildebr. Apul. met. 6, 1. p. 396, b): multo tanto propius, Varro LL. 7, 3. B) multum, 1) vom Grade ...
Buchempfehlung
Zwei späte Novellen der Autorin, die feststellte: »Eine gescheite Frau hat Millionen geborener Feinde: alle dummen Männer.«
72 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro