prosēlytus (prosēlitus), ī, m. (προσήλυτος), ein vom Heidentum zum Iudentum Übergetretener, der Proselyt, Eccl. – Dav. prosēlyta , ae, f., die Proselytin, Corp. ...
Proselyt , proselytus (Eccl.).
Neubekehrte , der, proselytus (Eccl.); rein lat. qui modo ad Christianam religionem damnatā vetustate transiit (v. Heiden od. Juden); qui modo a cultu idolorum defecit (v. Heiden).