theātrum , ī, n. (θέατρον ... ... habet ista provincia, Cic.: familiaritas magno theatro spectata, öffentlich, Cic.: optimus quisque praeceptor frequentiā gaudet ac maiore se theatro dignum putat, Quint. – / ...
strēnuus , a, um (vgl. στρηνος, Kraft, στρηνής ... ... – Superl., vir strenuissimus, Eutr.: viri fortissimi et milites strenuissimi, Cato: strenuissimus quisque aut occĭderat in proelio etc., Sall.: sumi bellum etiam ab ignavis strenuissimique cuiusque ...
in-ūtilis , e, I) negativ, nutzlos, ... ... .: milites, militum turba, Liv.: corpus, kampfunfähiger, Ov.: infirmissimus et inutilissimus quisque, Colum. 3, 10, 6: m. Abl. (an), ...
accessus , ūs, m. (accedo), das Herzu-, Herangehen ... ... regressus, Cic.: lunae tenuissimum lumen facit proximus accessus ad solem, digressus autem longissimus quisque plenissimum, Cic. – accessus et recessus aestuum, Flut u. Ebbe, ...
dē-vincio , vīnxī, vīnctum, īre, fest umwinden, umbinden, ... ... , qui audiant, voluptate (durch die Anmut des Vortrags), Cic.: et quo quisque fere studio devinctus adhaeret, Lucr.: quo studio me a prima aetate devinctum fuisse ...
fēcundus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... et fecundissima eorum studia, Tac. dial. – m. obj. Genet., deterrimus quisque, quorum non alia regia fecundior exstitit, Tac.: saecula fecunda culpae, Hor. ...
dominium , iī, n. (dominus), die Herrschaft, ... ... etiam dominium adipisci, ICt.: etiam sic omnia sapientis esse dico, ut nihilominus proprium quisque in rebus suis dominium habeat, quemadmodum sub optimo rege omnia rex imperio possidet, ...
sordidus , a, um (sordes), schmutzig, unsauber, unflätig, ... ... Quint.: homo sordido loco natus, Liv.: oratores sordidiores, artes sordidiores, Cic.: ut quisque sordidissimus videbitur, je niedriger in seinen Verhältnissen einer in den Augen der Leute ...
prōripio , ripuī, reptum, ere (pro u. rapio), ... ... Orte eilig fortlaufen, fortrennen, fortstürzen, se subito proripiunt, Caes.: praeceps quisque se proripit, Sen.: se cursu, Apul.: se ex curia, Cic.: se ...
prō-cērus , a, um (pro u. cresco), geradeaus ... ... statu, Apul.: procerus habitu, Tac.: homo procerior celsissimo Germano, Colum.: Galliarum procerissimus quisque, Suet. – v. Tieren, lupus pr., Plin. – v. ...
re-nāscor , nātus sum, nāscī, wieder wachsen, wieder geboren ... ... Plin.: renascitur dens, Plin.: ut revixisse aut renatum (neu geboren) sibi quisque Scipionem imperatorem dicat, Liv. – II) übtr.: a) v. ...
per-pendo , pendī, pēnsum, ere, I) genau abwägen, ... ... wird abgewogen, abgemessen, abgeschätzt nach usw., Cic.: iudicare et p., quantum quisque possit, Cic.: perpensum habere, an etc., Colum.: vitia virtutesque, genau ...
naevulus , ī, m. (Demin. v. naevus), ein ... ... mund. 5 extr. – bildl., der Makel = Fehler, ut quisque amore quempiam deperit, eius etiam nevolos (so!) saviatur, Fronto ad Antonin ...
properus , a, um, eilig, sich beeilend, schleunig, hurtig ... ... vindictae, Tac.: potentiae, Tac. – mit folg. Dat. comm., sibi quisque properus, in Eile auf seine Rettung bedacht, Tac. ann. 1, ...
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... die Pers., viri sapientes et bene naturā constituti, Cic. Sest. 137: quotus quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo ac vitā constitutus, ut ...
dē-mōnstro , āvī, ātum, āre, nachweisen, auf ... ... vobis alio loco, ut se habeat res, demonstrabitur, Cic.: non consul etiam ubi quisque remanere, quo transgredi debeat, non tantum sollemnibus verbis, sed manu gestuque demonstrat? ...
εἷς , μίᾰ (erst in späterer ion. Prosa u. bei ... ... Jeder, Arist . öfter; – εἷς ἕκαστος , ein jeder Einzelne, unus quisque ; ἑνὸς ἑκάστου κειμένου χωρίς Plat. Soph . 253 d; ἑνὶ ...
1. cōn-spicio , spēxī, spectum, ere (con u. ... ... v. Pers., vehi per urbem, conspici velle, Cic.: sic se quisque conspici, dum tale facinus faceret, properabat, Sall.: maxime conspectus est ipse curru ...
multiplex , plicis, Abl. immer plicī, Genet. Plur. ... ... , vielfach od. vielmal mehr, gratius id fore laetiusque quod quisque suā manu ex hoste captum domum rettulerit, quam si multiplex alterius arbitrio accipiat, ...
il-lūstris , e (in u. lustro), im Lichte ... ... , Q. Cic.: equites et divitiis et genere ill., Liv.: de antiquis illustrissimus quisque pastor erat, Varro. – b) dem Rufe nach, bekannt, ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro