rūma , ae, f., rūmis , is, f. u. rūmen , inis, n. ... ... , 5 (wo Abl. Sing. rumi u. Nom. Plur. rumis). Plin. 15, 77 (wo Akk. Sing. rumim). Paul. ex fest. 271, 4 (wo Nom. ...
rūmo , āre = rumino, nach Fest. 270 (a), 28.
... Cic.: usque dum (calcaria, Hahnensporen) rumpantur, Varro: tofi gelu rumpuntur, Plin.: ruptus mons terrae motu, ... ... 5, 257. – öfter refl. se rumpere u. medial rumpi, hervorbrechen, ... ... , einigen die Geduld brach, Suet.: rumpe moras, Verg.: rumpe iam moras, Plin. ep ...
... temere in gratiam magistratuum conflicti, Liv.: primo rumore, Sall.: rumor multa fingit, Caes.: rumor multa perfert, Cic.: quod in totam ... ... . serpit, Cic.: frigidus a rostris manat per compita rumor, Hor.: rumorem dissipare, differre, Ter. ... ... u. Curt.: dare passim varias rumorem per urbes, Stat.: rumores Africanos excipere et celeriter ad ...
rumex , icis, c., I) der Ampfer, Sauerampfer, Plaut. Pseud. 815. Ps. Verg. moret. 73. Plin. 11, 18. – II) das Brandgeschoß, Lucil. 1315. Gell. 10, 25, 2.
rūmen , inis, n., s. rūma.
Rūmōn , ōnis, m., alter Name des Tiberflusses, Serv. Verg. Aen. 8, 63 u. 90.
rūmis , is, f., s. rūma.
Rūmia , s. Rūmina.
... rūmino , āre, u. rūminor , ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. ( ... ... , 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. ... ... 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. ...
Rūmina (in Hdschrn. auch Rūmia), ae, f. (rumis), die Göttin der Säugenden bei den Römern ... ... , 5 (nach dem er früher Rominalis ficus hieß): ebenso Ruminalis arbor, Nipperd. Tac. ann. 13, 58; u. ...
rumpus , ī, m. (rumpo) = tradux, das Weingesenk, Varro r. r. 1, 8, 4.
rūmigo , āre (ruma u. ago), wiederkäuen, wiederkäuend fressen, Apul. met. 4, 22: bos si non rumigat, Gargil. Mart. cur. boum § 15.
rūmito , āre (rumor), öffentlich bekannt machen, ausbreiten, Naev. b. Paul. ex Fest. 271, 3.
rumpia , ae, f., s. romphaea.
rumbus , s. rhombus.
Rūminus , ī, m. (ruma), der Allernährer, Beiname Jupiters, Augustin. de civ. dei 7, 11.
rūmigero , āre, u. rūmigeror , ārī (rumor u. gero), offentlich bekanntmachen, ausbreiten, ... ... Fest. 270 (a), 19. Paul. ex Fest. 271, 3: rumigerantium sermones, Schol. Bob. ad Cic. orat. de ...
rūmifico , āre (rumor u. facio), öffentlich preisen, -rühmen usw., quam cives rumificant probam, rühmen als usw., Plaut. Amph. 678 (die neueren Herausgeber rumiferant).
rūmentum , ī, n. (rumpo), die Unterbrechung ( als t. t. der Auguralspr.), Fest. 270 (a), 30. Paul. ex Fest. 271, 7.
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro