rūma , ae, f., rūmis , is, f. u. rūmen , inis, n. ... ... , 5 (wo Abl. Sing. rumi u. Nom. Plur. rumis). Plin. 15, 77 (wo Akk. Sing. rumim). Paul. ex fest. 271, 4 (wo Nom. ...
rūmo , āre = rumino, nach Fest. 270 (a), 28.
... Cic.: usque dum (calcaria, Hahnensporen) rumpantur, Varro: tofi gelu rumpuntur, Plin.: ruptus mons terrae motu, ... ... 5, 257. – öfter refl. se rumpere u. medial rumpi, hervorbrechen, ... ... , einigen die Geduld brach, Suet.: rumpe moras, Verg.: rumpe iam moras, Plin. ep ...
... temere in gratiam magistratuum conflicti, Liv.: primo rumore, Sall.: rumor multa fingit, Caes.: rumor multa perfert, Cic.: quod in totam ... ... . serpit, Cic.: frigidus a rostris manat per compita rumor, Hor.: rumorem dissipare, differre, Ter. ... ... u. Curt.: dare passim varias rumorem per urbes, Stat.: rumores Africanos excipere et celeriter ad ...
Rumpf , I) eig.: truncus. – truncum corpus u. bl. corpus (der Leib, im Ggstz. zum Kopf). – den Kopf vom R. trennen, caput abscīdere. – II) übtr., der Bauch des Schiffes: alveus navis.
rumex , icis, c., I) der Ampfer, Sauerampfer, Plaut. Pseud. 815. Ps. Verg. moret. 73. Plin. 11, 18. – II) das Brandgeschoß, Lucil. 1315. Gell. 10, 25, 2.
rūmen , inis, n., s. rūma.
Rūmōn , ōnis, m., alter Name des Tiberflusses, Serv. Verg. Aen. 8, 63 u. 90.
rūmis , is, f., s. rūma.
Rūmia , s. Rūmina.
... rūmino , āre, u. rūminor , ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. ( ... ... , 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. ... ... 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. ...
Rūmina (in Hdschrn. auch Rūmia), ae, f. (rumis), die Göttin der Säugenden bei den Römern ... ... , 5 (nach dem er früher Rominalis ficus hieß): ebenso Ruminalis arbor, Nipperd. Tac. ann. 13, 58; u. ...
rumpus , ī, m. (rumpo) = tradux, das Weingesenk, Varro r. r. 1, 8, 4.
rūmigo , āre (ruma u. ago), wiederkäuen, wiederkäuend fressen, Apul. met. 4, 22: bos si non rumigat, Gargil. Mart. cur. boum § 15.
rūmito , āre (rumor), öffentlich bekannt machen, ausbreiten, Naev. b. Paul. ex Fest. 271, 3.
rumpia , ae, f., s. romphaea.
rumbus , s. rhombus.
rümpfen , die Nase, nares corrugare. – die Nase über jmd. od. etwas r., alqm od. alqd suspendĕre naso.
Rūminus , ī, m. (ruma), der Allernährer, Beiname Jupiters, Augustin. de civ. dei 7, 11.
rūmigero , āre, u. rūmigeror , ārī (rumor u. gero), offentlich bekanntmachen, ausbreiten, ... ... Fest. 270 (a), 19. Paul. ex Fest. 271, 3: rumigerantium sermones, Schol. Bob. ad Cic. orat. de ...
Buchempfehlung
Anatol, ein »Hypochonder der Liebe«, diskutiert mit seinem Freund Max die Probleme mit seinen jeweiligen Liebschaften. Ist sie treu? Ist es wahre Liebe? Wer trägt Schuld an dem Scheitern? Max rät ihm zu einem Experiment unter Hypnose. »Anatols Größenwahn« ist eine später angehängte Schlußszene.
88 Seiten, 4.80 Euro