sündhaft , pravis cupiditatibus deditus (schlechten Begierden hingegeben, v. Pers.). – impius (pflichtvergessen, gewissenlos, z.B. homo, factum). – improbus (moralisch schlecht, verworfen, z.B. homo, factum). – flagitiosus (lasterhaft, z.B. homo, ...
sündig , s. sündhaft.
1. incestus , a, um (in u. castus), ... ... . religiös unrein, befleckt, I) im allg., unsittlich, sündhaft, schmutzig, gottlos, frevelhaft (Ggstz. integer), os, Cic.: manus ...
pollūtus , a, um, PAdi. ( v. polluo), unkeusch, lasterhaft, sündhaft ( vgl. Gloss. ›pollutus, μεμιασμένος, βέβηλος, μεμολυσμένος, ἀκάθαρτος‹), femina, Liv. 10, 23, 10: princeps, Tac. hist. 2, 37: scelesta pollutaque femina ...
noxiōsus , a, um (noxia), I) verschuldet, sündhaft, noxiosissimum corpus, Petron. 130, 7 (Sen. ep. 70, 27 unecht). – II) schädlich, res (Plur.), Sen. de ben. 7, 10, 2: noxiosissimum ...
sündlich , s. sündhaft.
peccātrīx , trīcis, f. (Femin. zu peccator), die Sünderin, sündigend, sündhaft, Eccl.
peccātōrius , a, um (peccator), sündhaft, Tert. adv. Marc. 2, 24 u.a.
ἀλιτήμων , ονος , sündhaft, subst . Frevler, Hom . zweimal, Il . 24, 157. 186; neutr . ἀλιτήμονα πολλὰ τέλεσκον Callim. Dian . 123; sp. D.
ἀμπλάκητος , 1) sündhaft, schuldbeladen, στρατός Aesch. Ag . 336. – Ἅιδα δόμων , abirrend davon, verfehlend, Soph. Tr . 120, wo Herm. ἀναπλ . schreibt. ἀμπλακία , ἡ , Vergehen, Aesch. Pr . 562; Pind. ...
ἐν-αμάρτητος , dem Irren ausgesetzt, sündhaft, Sp .
ne-fāstus , a, um, nach den Satzungen der Religion ... ... Liv.: loca, Stat. – II) von Handlungen, verboten, unheilig, sündhaft, fluchwürdig, a) als relig. t. t.: quae augur iniusta ...
ἐξ-άγιστος , verwünscht, verflucht; ... ... 4; ἃ ἐξάγιστα μηδὲ κινεῖται λόγῳ , was geheim zu halten, zu erzählen sündhaft ist, Soph. O. C . 1523; nach Hesych . πάντα ...