sator , ōris, m. (v. sero, sevi etc ... ... Hervorbringer, Vater, Urheber, sator sartorque scelerum et messor maxume, Plaut. capt. 661: aeternûm humanûm (= deorum hominumque) sator, *Pacuv. fr.: caelestum sator (Iuppiter), Cic. poët.: sator hominum deorumque, v. Jupiter, ...
Säen , das, sătio. – Säer , sător.
altor , ōris, m. (alo), der Ernährer, Pflegevater, Erhalter, omnium rerum seminator et sator et parens, ut ita dicam, atque educator et altor est mundus, Cic.: Iovis altores Curetes fuisse, Sall. fr.: gaudens altore recepto, Ov. ...
1. messor , ōris, m. (meto, ere), der ... ... Pict. bei Serv. Verg. georg. 1, 21. – bildl., sator sartorque scelerum et messor maxume, Plaut. capt. 661.
Sämann , sător.
occātor , ōris, m. (occo), der Egger, ... ... 13, 1; vgl. Fest. 181 (a), 25. – bildl., sator sartorque scelerum et messor maxume. Ty. Non occatorem dicere audebas prius? Plaut. ...
satōrius , a, um (sator), zum Säen-, zum Pflanzen gehörig, trimodia, Colum. 2, 9, 9. – / Cato r. r. 11, 5 liest Keil quala sataria.
Pflanzer , sator. qui serit (der pflanzt). – colōnus (Anbauer, Kolonist).
sēminātor , ōris, m. (semino), der Säer, I) eig.: omnium rerum, quae naturā administrantur, seminator et sator et parens, ut ita dicam, atque educator et altor est mundus, Cic. ...
vītisator , ōris, m. (vitis u. sator), der Weinpflanzer, Verg. Aen. 7, 179: v. Bacchus, Acc. tr. 241. Anthol. Lat. 574, 1 (751, 1): v. Saturnus, Arnob. 3, 29 ...
lūcisator , ōris, m. (i.e. sator s. auctorlucis), der Lichtbringer, Prud. cath. 3, 1.
Sä[e]mann , sător.
cōmēsātio , - sātor , - or , s. comiss...
cōmisātio , - sātor , - or , s. comiss...
anpflanzen , serere (pflanzen). – conserere (bepflanzen). – etw. a. lassen, alqd serendi curam habere. – Anpflanzer , sator (Pflanzer, z. B. silvae). – cultor (Anbauer, z. ...
suāvisator , ōris, m. (suavis u. sator), Bereiter angenehmer Genüsse, v. Koch, Vespae iudic. 93 (Poët. Lat. min. ed. Wernsdorf. tom. 2. p. 238).
cōmessātio , - sātor , - or , s. comiss...
interdiānus , a, um (inter u. dies), während od. im Laufe des Tages, sator (Ggstz. nocturnus), Faust. bei Augustin. c. Faust. 18, ...
hūmānus , a, um (homo), menschlich, I) ... ... . 289: u. Genet. Plur. synkop., aeternûm humanûm (= deorum hominumque) sator, Pacuv. tr. 295. – b) hūmāna, ae, f. (sc. ...
sārītor (sārrītor), ōris, m. (sario), der Behacker ... ... 21. – synkop. sartor, Prob. app. 202, 29: bildl., sator sartorque scelerum et messor maxume, Pfleger, Plaut. capt. 661.
Buchempfehlung
Stifters späte Erzählung ist stark autobiografisch geprägt. Anhand der Geschichte des jungen Malers Roderer, der in seiner fanatischen Arbeitswut sich vom Leben abwendet und erst durch die Liebe zu Susanna zu einem befriedigenden Dasein findet, parodiert Stifter seinen eigenen Umgang mit dem problematischen Verhältnis von Kunst und bürgerlicher Existenz. Ein heiterer, gelassener Text eines altersweisen Erzählers.
52 Seiten, 4.80 Euro