... andere Mal, einigemal, Cic.: semel iterumque, Cic. u. Caes.: semel iterumve, Cels. – iterum atque iterum, Hor., od. iterumque ... ... ) zur Angabe der Reihenfolge, abermals = zweitens, semel... iterum, Cic.: primum... ...
ē-migro , āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen ... ... absol., septem menses sunt, cum in hasce aedes pedem nemo intro tulit, ut semel emigravimus, Plaut.: qui post hunc casum emigraverunt, Sen.: populus, quem tyranni ...
2. tertio , Adv. (tertius), I) zum dritten ... ... u. dgl. s. iterum: primum... iterum... tertio, Vell.: ter, semel... iterum... tertio, Liv.: nec semel, sed iterum et tertio, Val. Max. – II) drittens, ...
sē-iugo , ātus, āre, voneinanderscheiden, absondern, trennen, ... ... seiugata, Apul. apol. 82. – mit Abl., si spiritus corpore suo semel fuerit seiugatus, Apul. met. 6, 17.
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... Hellespontus, Nep.: ne cuncta Gallia deficeret, Caes.: ut civitates eius insulae, quae semel in amicitiam nostram venissent, numquam postea deficerent, Cic. – ne civitas eorum ...
con-cēdo , cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend ... ... m. folg. Infin., mediocribus esse poëtis c., Hor.: di faciles, peccasse semel concedite tuto (Adv.), Ov.: servis c. pueros huius aetatis verberare, ...
cōnsulo , suluī, sultum, ere (vgl. cōnsul, cōnsilium), ... ... , Fest.: u. (ohne populum etc.) nec plus quam de singulis rebus semel consulunto, Cic.: seniores de tribus consulendum dixerunt esse, Liv. – m. ...
dē-mitto , mīsī, missum, ere, herabschicken, -gehen (- ... ... , befreien von usw., Prop. – eo rem demittit Epicurus, si unus sensus semel in vita mentitus sit, nulli umquam esse credendum, gibt so weit nach, ...
com-pleo , plēvī, plētum, ēre (vgl. plenus, πίμπλημι ... ... Ereignissen in der Zeit, eine Zeit ausfüllen = volle... wegnehmen, semel quadrigis, semel desultore misso vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat, Liv. 44, 9, ...
īn-fundo , fūdī, fūsum, ere, I) hinein-, eingießen ... ... infusus in mundo, Cic.: Ggstz., nihil ex illius (Themistoclis) animo, quod semel esset infusum, umquam effluere potuisse, Cic. de or. 2, 300. – ...
a-spicio (ad-spicio), spēxī, spectum, ere (ad u ... ... obscuritas, ut eas non penitus vir ingenio cernat, si modo aspexerit, Cic.: qui semel aspexit, quantum etc., Hor.: aspice, si quid etc., schau = erwäge ...
īn-ficio , fēcī, fectum, ero (facio), mit etwas ... ... probitatis inficit, Ambros. de off. 1, 43, 211: quemadmodum lana quosdam colores semel ducit, quosdam nisi saepius macerata et recocta non perbibit, sic alias disciplinas ingenia ...
mentior , tītus sum, tīrī ( von mens, wie partior ... ... Claud.: quaecunque in me fueras mentita, Prop. – übtr., v. Lebl., semel fac illud, mentitur tua quod subinde tussis, Mart. – b) jmdm. ...
as-surgo (ad-surgo), surrēxī, surrēctum, ere, sich ... ... Krankenlager sich erheben, -erstehen, -sich erholen, neque, ex quo semel fuerit aeger, umquam non modo visum in publico, sed ne assurrexisse quidem ex ...
2. offendo , fendī, fēnsum, ere (ob u. * ... ... u.a. – b) anstößig, verhaßt, argumentum, Cic.: forma semel offensa, Hor. – mit Dat. (v. Personen), civibus, Cic.: ...
ad-mitto , mīsī, missum, ere, hinzulassen, I) ... ... in Gang setzen, loslassen, difficilem temperantiam postulant in eo, quod semel admissum coerceri reprimique non potest, Cic. de fin. 1, 2. – ...
dē-cipio , cēpī, ceptum, ere (de u. capio), ... ... non decepi, Quint.: neque deceptus est in eo (darin), Plaut.: iam semel in prima spe decepti, Liv. – β) unpers. Objj.: exspectationes, ...
retineo , tinuī, tentum, ēre (re u. teneo), I ... ... , armorum parte tertiā celatā atque in oppido retentā, Caes.: mercedem, Plaut.: semel empta, Eutr.: alienum, Cic.: u. alqm obsidem (als G.). ...
stringo , strīnxī, strictum, ere (ahd. strihhan, streichen, ... ... u.a. (so auch stricto super capita deliberantium ferro, Liv. epit.): strictis semel gladiis, wären einmal die Schw. aus der Scheide, Liv.: cultrum, ...
ex-quīro (archaist. exquaero), quīsīvī, quīsītum, ere, I ... ... quid iis de quoque officii genere placeat exquirere, Cic.: salutavi et valuissetne usque exquisivi semel, Plaut.: identidem exquirens, an iam de se tumultus foris esset, Suet. ...
Buchempfehlung
Autobiografisches aus dem besonderen Verhältnis der Autorin zu Franz Grillparzer, der sie vor ihrem großen Erfolg immerwieder zum weiteren Schreiben ermutigt hatte.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro