sēmōtus , a, um, PAdi. (v. semoveo), entfernt, entlegen, I) eig.: locus a militibus semotus, Caes.: semotae partes urbis ... ... = fern von etw., ohne etw., semotus a curis, Lucr.: curā semotus metuque, Lucr. – b) entfernt von usw ...
sēmōtē , Adv. (semotus), abgesondert, besonders, Marc. Emp. 20.
sēmōtim , Adv. (semotus), abgesondert, besonders, Th. Prisc. 4, 1.
sē-moveo , mōvī, mōtum, ere, beiseite schaffen, absondern, entfernen, I) eig.: vos semotae; nos soli, ... ... est, ist gar nicht zu dieser Schule zu rechnen, Cic . – / sēmōtus als PAdi. s. bes.
entrücken , removere (wegbewegen, z.B. remotus in auras Tithonus). – tollere (weg heben, fortnehmen, z.B. Ascanium in altos Idaliae lucos). – ... ... dem Irdischen entrückt sein, rebus humanis exemptum esse: der Erde entrückt, terris semotus.