praesēns , entis, PAdi. (2. praes u. ens ... ... persönlich, Cic.: so auch classem imperio praesens regebat, Plin. ep.: sermo, mündliches Gespräch, Cic.: certamen, Liv.: perfugium, für jetzt, ...
... usw.: disputatio c., Cic.: oratio multa et varia et c., Cic.: sermo alcis est c. et varius, Plin. ep.: aber est apud alqm de versiculis meis multus copiosus que sermo, ausführliches, Plin. ep.: u. so senatus consultum c. ...
agrestis , e, Adi. m. Compar. u. (bei Spät ... ... vestitus, Nep.: vasa, Sall. fr.: ferramentum, Liv.: scamnum, Val. Max.: sermo, Liv.: vita agrestis, das bäurische Leben (im Ggstz. zu vita ...
... vultus benigni, Liv.: b. vultus et sermo, Liv.: b. oratio, Cic.: b. verba, Prop. – 2 ... ... fonte (aus jenem Urquell der Güte) manaverit, Sen.: so auch sermo b., reichlich strömende Reden, lange Gespräche, Hor. ep. 1, ...
in-grātus , a, um, unangenehm, I) im ... ... Caes.: ne invisa dis immortalibus oratio nostra aut ingrata esse videatur, Cic.: quorum sermo (Stil) ieiunus est et ingratus, Lact.: Tiberio haud ingratum accĭdit turbari ...
1. pertināx , ācis (per u. tenax), festhaltend, ... ... . genus pugnae, Liv.: pertinacia arma, Fortsetzung des Kampfes, Tac.: pert. sermo, rechthaberisch, Cic.: miles, Liv.: lacrimae, Quint.: tua tam pertinax ...
ex-haurio , hausī, haustum, īre, I) heraus-, ausschöpfen ... ... Romani, Val. Max.: corpora, Curt.: pudorem, Cornif. rhet.: actionem, Cic.: sermo hominum exhaustus est, hat sich erschöpft (= hat aufgehört), Cic. – ...
fēstīvus , a, um (festus), von allem, was angenehm in ... ... , kurzweilig, drollig, festivus homo, Cic.: acroama, Cic.: oratio, Cic.: sermo, Cic.: hoc festivissimum et facetissimum est, ist höchst launig u. scherzhaft ...
modestus , a, um, Adi. (modus), Maß haltend, ... ... .: ingenui parum modesti (ehrbare, tugendhafte), Quint. – übtr., m. sermo (Ggstz. mollis et procax), Sall.: vultus, oculi, Ov.: incessus, ...
concordo , āvi, ātum, āre (concors), I) v. intr. ... ... Amm.: concordante sententiā multorum, Amm. – m. cum u. Abl., sermo concordat cum vita, Sen.: caput conco rdat cum gestu, Quint.: od. ...
frīvolus , a, um (v. frio), zerbrechlich, wertlos ... ... , armselig, abgeschmackt, fade, albern, nichtig, a) v. Lebl.: sermo, Cornif. rhet.: iactatio, Sen. rhet.: iactantia, Quint.: insolentia, Phaedr.: ...
1. incestus , a, um (in u. castus), ... ... . 2, 20. – b) v. Lebl.: flagitium, stuprum, Cic.: sermo, Liv.: amor, Tac.: matrimonium, mens, Lact. – subst., incestum ...
dēmissus , a, um, PAdi. (v. demitto), I) ... ... . u. Hor. – v. der Rede u. v. Redner, sermo demissus atque humilis, Cic.: ut ille superbissimus titulus modestus atque etiam demissus videretur ...
pedester , tris, tre (pes), zu Fuß, Fuß-, ... ... in der Darstellung, gewöhnlich, einfach, ohne poetischen Schwung, ohne Pathos, sermo, Hor. u. Vopisc.: Musa, Hor.: opus, Auson. – / ...
plēbēius , a, um (plebs), I) bürgerlich, nicht patrizisch ... ... a. – II) plebejisch = gemein, niedrig, gering, sermo, des gemeinen Mannes, Cic.: purpura, Cic.: vinum, Plin.: philosophi, ...
fācundus , a, um (fari), geläufig redend, der Rede mächtig, redegewandt, redefertig, beredt (Ggstz. mutus et ... ... , lingua, Hor.: vox, os, dicta, Ov.: oratio, Sall.: facundissimus sermo, Val. Max.: facundissima libertas, Quint.
plūrālis , e (plus), zu mehreren-, zur Mehrzahl gehörig ... ... in der Mehrzahl abgefaßt, -ausgesprochen, pl. elocutio testium, ICt.: pl. sermo, ICt. – B) als gramm. t. t., im Plural ...
subsulto (sussulto), āvi, āre (Intens. v. subsilio ... ... Rede, gleichs. hüpfen, springen wie ein unbändiges Pferd, ne sermo subsultet imparibus spatiis ac sonis, Quint. 11, 3, 43; vgl. ...
venustus , a, um (venus), anmutig, reizend, lieblich, ... ... anmutig, fein, liebenswürdig, witzig im Reden u. Betragen, Cic.: sermo, Cic.: sententiae, Cic.: venustiora in respondendo, Quint.: venustissima dicta, Quint. ...
epulāris , e (epulae), zum Essen od. ... ... 3: ep. triumphi, bei Eßgelagen errungene, Amm. 22, 4, 5: sermo, bei Tische, Apul. met. 2, 19.
Buchempfehlung
Das kanonische Liederbuch der Chinesen entstand in seiner heutigen Textfassung in der Zeit zwischen dem 10. und dem 7. Jahrhundert v. Chr. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Victor von Strauß.
298 Seiten, 15.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro