cotīdiānus (cottidiānus), a, um (cotidie), I) alltäglich, ... ... rhet. u. Quint.: sanguis (Blutvergießen), Cic.: sedes magistratuum, Liv.: sermo, Cic.: usus (Umgang), Cic.: usus cot. et exercitatio, Caes.: ...
1. dīstīnctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... der Rede, mit Ordnung und klarer Gedankenfolge vorgetragen, deutlich und bestimmt, sermo d., Quint.: übtr., v. Redner, utroque distinctior Cicero, mehr ...
frequenter , Adv. (frequens), häufig, I) = zahlreich, in großer Zahl, in Menge, cum ad eum fr. ... ... et M. Cicero scripto ad Brutum libro frequentius testatur, Quint. – translatione frequentissime sermo omnis utitur, Cic.
restrictus , a, um, PAdi. (v. restringo), I) ... ... – 3) straff, streng, vorsichtig, imperium, Tac.: iudicatio, Apul.: sermo restrictior, Ambros.: restrictior factus est, Spart.: restrictissimis regulis, Cod. Iust.
apostropha , ae, f. u. apostrophē ... ... § 523. Hier. in Ierem. 13 (rein lat. aversus a iudice sermo, Quint. 4, 2, 106; 9, 2, 38, sermo a persona iudicis aversus, Quint. 4, 1, 63, od. bl ...
inquinātus , a, um, PAdi. (inquino no. II), ... ... accusando quam in universo senatu vituperando fuit? Cic.: nihil illo homine inquinatius, Cic.: sermo inquinatissimus, sehr schmutzig, Cic.: ratio inquinatissima, Cic.: vita inquinata u ...
laciniōsus , a, um (lacinia), I) voller Zipfel od. Zacken, zipfelig, zackig, zipfel-, zackenartig, Alexandria ad effigiem ... ... vita, Tert.: imbecillitas, Apul.: orator, Schol. Bob.: oratio, Arnob. iun.: sermo laciniosus, laciniosissimus, Eccl.
pompāticus , a, um (pompa), prächtig, Aufsehen machend, pompös ... ... 20, 12, 3: so auch fercula, Hieron. epist. 3, 6: sermo, Hieron. in Ephes. prol. (tom. 7. p. 470, 2 ...
macrologia , ae, f. (μακρολογία), die Weitschweifigkeit im Reden, weitschweifige Rede (rein lat. longiloquium), ... ... bei Quint. 8, 3, 53 u. übersetzt durch longior quam oportet sermo).
circum-fundo , fūdī, fūsum, ere, I) etw. ... ... flammā circumfusus, Sen.: ut circumfusi bonis deteriores (pedes versuum) lateant, Quint.: sermo infinitis rebus personisque circumfusus, Val. Max. – ββ) feindl., v. ...
cōnscientia , ae, f. (conscio), das Bewußtsein, ... ... est conscientiae, Cic.: conscientiā fretus, Curt.: mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo, Cic.: u. (sprichw.) conscientia mille testes, Quint. 5, 11 ...
intellēctus , ūs, m. (intellego), das Innewerden, ... ... ignorari), Tac.: intellectu carere, unverständlich sein, Sen. – in obscenum intellectum sermo detortus, Quint.: verba quaedam diversos intellectus habent, ut cerno, Quint. – ...
nūtrīmentum , ī, n. (nutrio) = τροφειον (Gloss.), die ... ... nutr. vitiosum et inutile, Sen. ad Marc. 11, 4: hoc et iste sermo truculentiae hominis nutrimento fuit, Apul. met. 9, 36. – gew. ...
... protinus reddunt, Cels.): verba, Ov.: sermo, Quint.: reliquum corpus imperfectum ac rude relinquere, Cic.: u. so ... ... (Ggstz. sapiens), ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet, non ad sapientem, Sen. de tranqu. anim. 11, 1 ...
simplicitās , ātis, f. (simplex), I) die Einfachheit ... ... , 13, 5), puerilis, Liv.: generosissima, Vell.: quorum (legatorum) sermo antiquae simplicitatis fuit, Liv.: simplicitas rudis ante fuit, Ov.: scis Romanā simplicitate ...
in-crēbrēsco , crēbruī, in Hdschrn. u. Ausgg. auch ... ... Caes., aura, Hor.: numerus, Cic.: fama belli, Liv.: consuetudo, Cic.: sermo nonnullorum, Cic.: annonae caritate increbrescente, Val. Max.: incr. spiritu, schneller ...
prōlētārius , a, um (proles), I) die Nachkommenschaft betreffend; dah. subst., prōlētā ius, iī, m., nach der Volkseinteilung des Servius ... ... Gell. 16, 10. – II) übtr., gemein, niedrig, sermo, Plaut. mil. 752.
cothurnātus , a, um (cothurnus), mit Kothurnen versehen, auf ... ... tragisch, erhaben, hochtrabend, versus, Suet. fr.: Maronis opus, Mart.: sermo, Macr.: deae, Ov.: Lycophron, Ov.: scelera, Lact.
circum-spicio , spexī, spectum, ere (circum u. specio), ... ... sich sorgen, Auct. b. Afr. 47, 2: u. so Romanus sermo magis se circumspicit (achtet mehr auf sich selbst, ist umsichtiger) et ...
dissimulātio (dissimil.), ōnis, f. (dissimulo), I) das ... ... Cic. u.a.: per dissimulationem (Ggstz. apertā professione), Iustin.: sermo, qualem ira et dissimulatio (verhaltener Groll) gignit, Tac. – insbes ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro