... Cic.: u. so quemadmodum... sic, Cic.: sic... tamquam, Cic. u. Liv.: sic... quasi, Cic.: sic... quomodo, Plaut. – b) ... ... geht so ziemlich, Ter.: nosne? sic, Ter.: sub pinu iacentes sic temere, Hor. F) ...
Sic , lat., so; s. eunt fata hominum , so geht's auf der Welt ; s. itur ad astra , so geht es in die Höhe; s. transit gloria mundi , so vergeht der Ruhm der Welt ; s. volo ...
Sic (lat.), so; namentlich eingeklammert bei Anführung von etwas Auffälligem, zur Hervorhebung, daß es wirklich »so« dasteht.
Sic (lat.), so.
Sick , Fisch , so v.w. Schnäpel, s.u. Äsche c).
Sieck , Sekte , soviel wie Sikh (s. d.).
Sic vos non vobis (lat.), »so (schafft, arbeitet) ihr, (aber) nicht für euch«, ein vom jüngern Donatus (» Vita Vergilii «, 17) überliefertes Wort Vergils.
Sic itur ad astra (lat.), »so steigt man zu den Sternen « ( Zitat aus Vergils Äneide 9,641).
Sic itur ad astra (lat.), so geht man zu den Sternen , d.h. so gelangt man zu hohen Ehrenstellen .
Rebus sic stantibus , küchenlateinisch: bei so bewandten Umständen.
Sic volo, sic jubĕo (lat.), s. Hoc volo etc .
Rēbus sic stantĭbus (lat.), bei so bewandten Umständen; vgl. Clausula rebus sie stantibus .
Sic eunt fata homĭnum (lat.), so gehen die Schicksale der Menschen , d.i. so geht es in der Welt .
Sic volo, sic jubeo etc . (lat.), so will, so befehle ich etc., oft zitiert statt Hoc volo, sic jubeo etc. (s.d.).
Sic transit glorĭa mundi (lat.), so vergeht die Herrlichkeit der Welt.
Sic transit glorĭa mundi (lat.), »so vergeht der Ruhm (die Herrlichkeit) der Welt «, Anfang eines lateinischen Kirchenliedes .
Sic transit glorĭa mundi (lat.), so geht die Herrlichkeit der Welt vorüber, d.h. alles Irdische ist vergänglich.
Hoc volo, sic jubĕo: sit pro ratiōne voluntas , (lat.), dies will ich, also befehl' ich's: statt des Grundes gelte der Wille ( Zitat aus Juvenal).
Hŏc volo, sic jubĕo: sit pro ratione voluntas (lat.), »ich will's, also befehl' ich's; statt Grundes diene der Wille « (Juvenals Satiren , 6, 223).