... all makt. De Lünken dor in'n Bom de krœkeln sick un zaustern sick nich mihr üm'n besten Platz dor baben ünner' ... ... dat hadd dat gnedig Frölen üm em bunnen – an de hadd Prinz sick ümmer leidig andan – un dor ded he so stur un ...
... een, up den mit eens dat Unglück kem un de nu noch sick nich to faten weet. De Sük is braken in sin hoges Hus ... ... un vull Elenn storben sünd. Un wu sonn arm lütt Blatt noch grön sick höllt, dat söcht so ängstlich nah de Sünn ...
Watermöhm Kind, grip nich nah de Blömeken – dor lurt ... ... eens rünn. Denn fött de Möhm di an de Been un hängt sick an di as'n Steen un treckt di inne Gründ; wu ...
... un dorto pippt un fläut't he sick sülm een Stückschen up. Wat heet dat Panken, Pinken? ... ... de Grotmül blößt he, de achter Flensborg schri'n; de sick vor Wallen hollen un sünd doch man Grashäkt, un wenn dat fluscht, sick achter ehr groten Bröder stäkt.
... denn hinkt se vör ehr Dör, denn rögt sick wat, denn rögt sick dat, as würr se jung, in ehr. Denn führt ... ... de Strat, dor achter bi den See; denn makt de Swager sick parat, un dörch dat Holt blößt he. ...
... quarren, glik deit de anner blarren; un huschelt sick un hœgt sick man de een – furtst fangt de anner an. ... ... ünnerscheeden, wenn Ji Juch Mäuh ok gäwt! So glik sünd sick de Krœten – ick würr't ...
... weeten. Denn eens denn rögt sick baben dor de Dak un rullt sick rüm un dreigt un warwelt sick, as ob de krank Sünn sick eens rümmer smet, dat mit ... ... , as hadd'n sick dor an teihn Swadron Husoren ründ üm sick sülst teihnmal herüm eens ...
Vagel Grip Oll Rostock – min oll Vaderstadt! Ick heww di ... ... ok keen groten Urlogsmann un ok man ring sin Fracht – een süht sick doch dat Got eens an, finnt, wat een söcht grad, sacht. ...
... t, wenn wi em so sin eegen Pin nich af sick spaddeln lat't. So, nu is't Tit, nu hal ... ... näg'n vör't Og he uppen Däsen weggt. Wat ward sick Moder hœg'n! Dat is noch eens ...
... Kater grot, kratzt he di ut din Og. Man wen sick nich bedüden lett, de süht un kann nich sehn – un mennig, de keen Krüz nich hett, is apsch un köfft sick een. Weck sünd stockdof, stockblind sünd weck – ...
... god Tit se nennt, wu dat Amt sick noch de Hexen füng, denn hadd ick lang all brennt. ... ... dor's ümmer Aust bi den, un mit sin Seiß dor meigt he sick sin Kurn mit eegen Hänn'n. Ick wull, he gew ...
... irst dor stünn bomstill un schüdd he sick, as hadd he sick verfihrt. Na, nahst steidelt œwer Enn sick boltengrad he, slög för dull, man de Jung höll mit de Hänn' sick as 'ne Klatt an Hamelwull. ...
... nah Sleswig un de Belt; de höll'n beid dunn brav sick un würrn dor beid Schersant – dat dröp so swer den ... ... geiht ründ – denn kickt de oll Mann ümmer to un hœgt sick as sonn Kind. Sin Hart vergett denn all sin ...
Ni Quartier Nu treck wi, nu treck wi de Vörstadt ... ... anner fast se loßt! Wat dücht di vun de Witt? De smitt sick mächtig in de Bost un hett sonn stolzen Tritt, juchhei! un ...
... sin'n Hot sick vun sin Snut nah hinnen un richt't sick up un harkt un snöw un hickupt irst sin Görgel klor sick, as ob de Frag he woll verstünn, man up de Antwurt nich so drad sick un uppe Städ besinnen künn. ...
Stutenollsch Dat Farken, dat was meist verklamt un tillföt't ... ... t un seg in't Speegel nah ehr Mütz. Dunn kek s' sick ründ, un as de Weeg, dicht bi de Aw, to sehn ...
... wu't föllt, dor höllt sonn Hohn ok sick. Schassür de füng glik an to spören, un as ... ... keen dree Minut nehm't – liggen seg.« De Köster kleigt sick still de Waden un jœkt nahdenklich sick dat Kinn: »Nee ...
Kamrad, kumm! Un möt ick vorwärts as Rekrut mit ... ... , wenn he kann un nich glik hett de Bücksen vull un höllt sick as'n Mann. Kommißbrot hen! Kommißbrot her! Is Helm dat ...
Moder schellt Dat wohrt so lang nu, as dat wohrt, ... ... wi't ehr nu nich legg'. Nich locken un nich hissen lett sick mihr de olle dumm Strün; se hett ehrn Kopp up den Bengel ...
Achter de Hock Min Seiß un Strick legg ick dor ... ... jo un blind. Un süht dat de Lünk ok, de lacht sick dorbi un denkt sacht: Dat künn'ck ok noch flinker as ...
Buchempfehlung
Drei Erzählungen aus den »Neuen Dorf- und Schloßgeschichten«, die 1886 erschienen.
64 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro