con-crēsco , crēvī, crētum, ere, in sich zusammenwachsen, ... ... m. Abl., unde (sanguis, bilis, ossa etc.) concreta et quomodo facta sint, Cic.: aut simples est natura animantis...; aut concreta ex pluribus naturis, Cic ...
il-lūstris , e (in u. lustro), im Lichte ... ... getanen Äußerungen, Cic.: quae vero, cum de facto non ambigitur, quaeruntur, qualia sint, ea si ex reis numeres, et innumerabilia sunt et obscura, si ex ...
perspicio , spēxī, spectum, ere (per u. specio), I ... ... m. folg. indir. Fragesatz, quidam saepe in parva pecunia perspiciuntur, quam sint leves, Cic.: ista veritas quae sit, non satis perspicio, Cic.: quod, ...
in-decōrus , a, um, nicht geziemend, ungeziemend (Ggstz ... ... iudici faciens, Sen.: nihil indecorum nec bono nec viro feci, Sen.: non tamen sint indecora dicentibus, Quint. – indecorum est (alci) mit Infin., quam ...
rīdiculus , a, um (rideo), Lachen erregend, lächerlich, ... ... das Possierliche, der Spaß, Scherz, Witz, quae sint genera ridiculi, Cic.: per ridiculum dicere, Cic.: ridiculi causā, Plaut.: mihi ...
participo , āvī, ātum, āre (particeps), teilhaft machen, ... ... 1, 33. – β) insbes., jmdm. benachrichtigend mitteilen, ubi sint, quid agant... neque participant nos neque redeunt, Plaut. Stich. 33. – ...
ex-sanguis (exanguis), e, blutlos, ohne Blut, ... ... Gell.: aridum et exs. genus orationis, Cornif. rhet.: accĭdit, ut (scripta) sint exsanguia, Quint.: Calvus exs. et aridus, Tac. dial.: aridi et exsuci ...
verhalten , I) v. tr . inhibere (anhalten, in ... ... jmd. fragen, wie man sich v. soll, alqm interrogare, quae nobis agenda sint: jmdm. zeigen, wie er sich v. soll, alqm edocere, quae ...
grātiōsus , a, um (gratia), I) von gratus no. ... ... hoc officium necessitudinis et ad reliquum tempus gratiosus, Cic. Mur. 73: gratiosi scribae sint in dando et cedendo loco, Cic. Brut. 290. – b) übtr ...
reciproco , āvī, ātum, āre (reciprocus), I) tr. ... ... stehen, Cic. de div. 1, 10: quod (animarum amicitiae) nec mutuae sint nec reciprocari (erwidert werden) queant, Apul. de dogm. Plat. 2 ...
1. expressus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... Cic.: expressa sceleris vestigia, Cic.: haec profecto vides quanto expressiora quantoque illustriora futura sint, Cic.: quid... ad exemplar antiquitatis expressius? Plin. ep.
distortus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... – v. Pers., dist. Gallus, Cic.: solos sapientes esse, si distortissimi sint, formosos, Cic. – Plur. subst., pumili atque distorti, Zwerge ...
con-catēno , āvī, ātum, āre, I) aus Kettchen ... ... , Ambros. in Luc. 5. § 63: cum ita cohaerentia, conexa, concatenata sint, ut etc., da sie in solcher Verbindung, Verknüpfung, Verkettung stehen, daß ...
iniūriōsē , Adv. (iniuriosus), widerrechtlich, ungerecht, frevelhaf t, ... ... b. Charis. 202, 9: quod velim temere et ini. de illo suspicati sint homines, Cic. ad Brut. 1, 13, 1: inde ab Antinoo ini ...
beneficus (benificus), a, um, Adi. m. Compar. ... ... fiam, Sen. – Superl. beneficentissimus (vorklass. beneficissimus), wie: liberalissimi sint et beneficentissimi, Cic.: Iuppiter optimus, id est beneficentissimus, Cic. – / ...
weissagen , vaticinari, absol. od. m. folg. Akk., ... ... praedicere alqd (voraussagen übh.). – die Zukunft w., futura praedicere; quae futura sint praesignificare; futura divinare. – Weissagen , das, s. Weissagung.
unzählbar , innumerabilis. – numero carens (ohne Zahl, nicht zu zählen, z.B. arena). – infinitus (unendlich); verb. infinitus prope et innumerabilis. – ... ... von andern zerstört, iniri non potest numerus, quam multa regna ab aliis fracta sint.
aufstellen , I) an einem Orte hinstellen: 1) eig.: statuere ... ... . B. rationem, causam: u. affers omnia haec argumenta, cur di sint). – censere alqd esse (annehmen, daß etw. sei). – alqd ...
ōrnāmentum , ī, n. (orno), I) die Zurüstung ... ... et conformationes, Cic.: sic statuo et iudico, neminem omnium tot et tanta, quanta sint in Crasso, habuisse ornamenta dicendi, Cic. – B) die ehrende, hebende ...
conveniēns , entis, PAdi., nachaug. auch m. Compar. ... ... c. dies, Ov.: ut quemadmodum in oratione constanti, sic in vita omnia apta sint inter se et convenientia, Cic.: minime inter se convenientes orationes, Liv.: motus ...
Buchempfehlung
Als einen humoristischen Autoren beschreibt sich E.T.A. Hoffmann in Verteidigung seines von den Zensurbehörden beschlagnahmten Manuskriptes, der »die Gebilde des wirklichen Lebens nur in der Abstraction des Humors wie in einem Spiegel auffassend reflectirt«. Es nützt nichts, die Episode um den Geheimen Hofrat Knarrpanti, in dem sich der preußische Polizeidirektor von Kamptz erkannt haben will, fällt der Zensur zum Opfer und erscheint erst 90 Jahre später. Das gegen ihn eingeleitete Disziplinarverfahren, der Jurist Hoffmann ist zu dieser Zeit Mitglied des Oberappellationssenates am Berliner Kammergericht, erlebt er nicht mehr. Er stirbt kurz nach Erscheinen der zensierten Fassung seines »Märchens in sieben Abenteuern«.
128 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro