successor , ōris, m. (succedo), der Nachfolger ... ... als fem., (Phoebe) fraternis successor equis, Corn. Sev. bei Charis. 86, 10. – übtr., Iunius successor Maii, Ov.: novus, ein neuer Schild, Ov.: ...
1. Erbe , der, heres (auch uneig. = Nachfolger, z.B. heres regni: u. heres artis) – successor (uneig., der Nachfolger, z.B. potentiae eius). – der erste ...
... im Amte, in der Regierung etc.: successor. – Gew. umschr., z.B. N. in der Regierung, ... ... qui succedit (in alcis locum): der N. meines Vaters im Amte, successor officii patris mei: sein N., qui huic succedit oder successit ...
Thronfolge , successio regni od. imperii. – zur Th. ... ... geboren, genitus, ut regnet; in spem regni natus. – Thronfolger , successor regni od. imperii. – Ist es = Thronerbe, Erbprinz, s. ...
per-blandus , a, um, sehr einnehmend, (gewinnend), successor, Cic. ad Q. fr. 1, 2, 3: prima eius oratio perblanda ac benigna fuit. Liv. 23, 10, 1: adulatio, Iuvenc. 1, 705.
successōrius , a, um (successor), die Nachfolge ( Sukzession ) betreffend, ius, Amm. 14, 8, 5: caput, Paul. dig. 22, 6, 1. § 3: edictum, Ulp. dig. 38, 9, 1 pr ...
facilis , e (facio), wie das griech. ῥᾴδιος, sowohl ... ... m. folg. ut u. Konj.: facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit, quam ut velit, Plin. pan.: quod ei fuit facillimum, ...
antecessor , ōris, m. (antecedo), der vorangeht, I ... ... (wie das klass. decessor) der Vorgänger im Amte (Ggstz. successor), Apul. flor. 9 u. 15. Paul. dig. 5, 1 ...
Amtsführung , muneris oder officii administratio. – während seiner A ... ... strenge Miene). – eine A. annehmen, vultum componere. – Amtsnachfolger , successor. – Amtsperson , magistratus. – Amtspflicht , muneris officium ...