terrulentus , a, um (terra), I) aus Erde bestehend, irdisch, Prud. perist. 2, 195. – II) aus der Erde wachsend, terrulentis fungitur, Erdgewächse, Prud. ham. praef. 5.
illīmitātus , a, um (in u. limito), unabgegrenzt, unwegsam, loca, Auct. itin. Alex. M. 20 (50): terra, Serv. Verg. georg. 3, 354.
per-fēcundus , a, um, sehr fruchtbar, terra hominum aliorumque animalium perfecunda generatrix, Mela 1, 9, 1 (1. § 49).
sēsqui-pedis , e (sesquipes), anderthalb Fuß hoch usw., terra, Mart. Gargil. de arb. pomif. 3, 1.
mediterreus , a, um (medius u. terra), soll nach Sisenn. b. Paul. ex Fest. 123, 22 besser gesagt sein als mediterraneus.
bitūminōsus , a, um (bitumen), erdharzhaltig, fontes, terra, Vitr. 8, 3, 4 u. 9.
argillāceus , a, um (argilla), aus weißem Ton bestehend, terra, Plin. 17, 43.
exterrāneus , a, um (ex u. terra) = ausländisch, Paul. ex Fest. 79, 1.
cōnservātrīx , trīcis, f. (Femin. zu conservator), die ... ... des Theseus), v. der Ariadne, Tert. ad nat. 2, 14 extr.: Terra mater dea pia et c. mea, Corp. inscr. Lat. 6, 3731 ...
penetrābilis , e (penetro), I) durchdringbar, corpus nullo ... ... profunda altitudo nullis inquirentium spatiis pen., keinem Maße der U. erreichbar, Tac.: terra cavernis quibusdam fistulisque ita pen., ut etc., Iustin. – II) aktiv ...
expūgnābilis , e (expugno), I) erstürmbar, bezwingbar, terrā marique exp. est (Laucadia), Liv. 33, 17, 8: miles cuncta virtute expugnabilia clamitare, Tac. ann. 12, 35: m. Dat. (für wen?), munitissima Capitolii arx ac ...
subterrāneus , a, um (sub u. terra), unter der Erde befindlich, -lebend, unterirdisch, specus in fundo, Cic.: ergastulum, Colum.: mures, Sen.: animalia, Pallad. – subst., subterrāneum, eī, n., ein unterirdischer Ort, ...
commendātrīx , trīcis, f. (Femin. zu commendator), die Empfehlerin, lex c. virtutum, Cic. de legg. 1, 58: Asia aliave quaelibet miraculorum ferax commendatrixque terra, Plin. ep. 8, 20, 2.
fūmigābundus , a, um (fumigo), Rauch ausströmend, fornax, Itala gen. 15, 17 (bei Ambros. de Abrah. 2, 9. § 67): terra, Vulg. sapient. 10, 7.
conterrāneus , ī, m. (con u. terra), der Landsmann, Plin. nat. hist. praef. § 1.
mediterrāneus , a, um (medius u. terra), mitten im Lande, mittelländisch, binnenländisch, fern vom Meere (Ggstz. maritimus), urbs, Cic.: loca, regio, Liv.: iter, Liv.: homines maxime mediterranei, Cic.: copiae, Plin. ep ...
contremebundus , a, um (con u. tremo), fort und fort erzitternd, contremebunda est facta terra, erzitterte fort und fort, Augustin. in psalm. 76, 20 extr.
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... quod sol atque imbres dederant, Lucr.: tellus dedit ferarum ingentia corpora partu, Lucr.: terra fabas tantum duraque farra dabat, Ov.: cum segetes occat tibi mox frumenta daturas ...
et , Coni. (aus ετι, noch dazu), I) ... ... ; sowohl... als auch; teils... teils; entweder... oder, et mari et terrā, Nep.: et moneo et hortor, Cic.: et in patre et in filio ...
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... venando, Sall.: medium tempus ad proconsulatum usque in otio secessuque, Suet.: dies in terra, noctes in aqua (vom Krokodil), Plin.: noctem inter gaudia, Verg.: ...
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro