ob-sīgno , āvī, ātum, āre, I) besiegeln, ... ... widerrufen u. entzogen werden könne), Cic. Pis. 69. – u. tu quidem tabellis obsignatis agis mecum et testificaris, quid dixerim aliquando aut scripserim, ...
dē-decus , oris, n., die Unzierde = ... ... Schandgeburt der Natur, Phaedr. 1, 23, 11: v. Pers., tu, vitae dedecus primum, Apul. met. 4, 7: alqm purgamentum (Unflat ...
offīrmo , āvī, ātum, āre (ob u. firmo), I ... ... adversum nos, wenn der V. darauf besteht, Plaut. Stich. 68: quin tu animo offirmas, warum bist du in deinem Sinne nicht fest, warum bestehst ...
af-firmo (ad-firmo), āvī, ātum, āre, I) ... ... bestärkt die Tr. in der Hoffnung, Liv.: societas iureiurando affirmatur, Liv.: tu animo affirmas (te), Catull. 76 (86), 11 ed. Haupt (L ...
ineptia , ae, f. u. ineptiae , ārum, f ... ... ineptiae, Sen.: hominum ineptiae ac stultitiae, Cic.: nugae ineptiaeque maximae, Plaut.: nec tu quid facias ineptiarum, Catull.: ut eos partim scelerum suorum, partim etiam ineptiarum ...
exuviae , ārum, f. (exuo), eig. »das, was ... ... die abgenommenen Schiffsschnäbel, Cic.: exuvias alci dare, Acc. fr.: bildl., tu ornatus exuviis huius, Cic. Sull. 50: quam (rixam) de virgineis gesserat ...
1. ornatus , a, um, PAdi. (v. orno), ... ... ex tuis virtutibus, Ter.: ita ego te hinc ornatum (zugerichtet) amittam, tu ipsus te ut non noveris, Plaut. – II) prägn.: a) ...
propriē , Adv. (proprius), I) eig., als ausschließliches ... ... , persönlich, charakteristisch, quod me amas, est tibi commune cum multis: quod tu ipse tam amandus es tamque in omni genere iucundus, id est proprie tuum, ...
miseria , ae, f. (miser), I) das Elend ... ... eorum, qui occĭderunt, miserias lugere, Cic.: acerbissimos dolores miseriasque percipere, Cic.: et tu, quem ego multis miseriis, laboribus usque adhuc quaesivi, Plaut.: proloqui caelo atque ...
dīversē (dīvorsē), Adv. m. Compar. u. Superl ... ... übtr.: a) übh.: non hercle minus divorse distrahitur cito, quam si tu obicias formicis papaverem, wird versplittert (v. Vermögen), Plaut. trin. 409 ...
docilis , e, Adi. m. Compar. (doceo; vgl ... ... operarii d. ad agriculturam, Varro: d. ad hanc disciplinam, Cic.: nimio es tu ad istas res discipulus docilior, quam ad illa quae te docui, Plaut. ...
favīlla , ae, f. (aus *fovilla v. foveo ... ... . Plin. 19, 19), reliquias vino et bibulam lavēre favillam, Verg.: ibi tu calentem debitā sparges lacrimā favillam vatis amici, Hor.: mixta bibunt molles lacrimis unguenta ...
ex-trūdo , trūsī, trūsum, ere, heraus-, hervor-, fort ... ... primum fac extrudas, schaffe fort, schaffe vom Halse, Cic.: quo in numero tu certe fuisses, nisi te extrusissemus, wenn wir dich nicht fortgeschafft, mit Gewalt ...
papāver , eris, n., I) der Mohn, ... ... Sprichw., confit cito; non hercle minus divorse distrahitur cito, quam si formicis tu obicias papaverem, Plaut. trin. 410. – im Gleichnis, melliti verborum ...
lībāmen , inis, n. (libo), I) was beim Opfern ... ... den Scheiterhaufen geworfen wird, Stat. Theb. 6, 224. – bildl., tu nova servatae carpes libamina famae, du wirst meiner Ehre zuerst Abbruch tun, ...
caelebs , libis (vgl. altind. kēvala-ḥ, ›jmdm. ... ... Frau), I) eig. u. meton.: a) eig.: utrum nunc tu caelibem esse te mavis liberum, an maritum servum aetatem degere, Plaut.: se ...
dormīto , āvi, āre (dormio), Neigung zum Schlafe haben, ... ... ista oscitans et dormitans sapientia Scaevolarum, schläfrige u. pomadige W., Cic.: ibi tu ad hoc diei tempus dormitasti in otio, Plaut.
floccus , ī, m. (zu griech. φλάζω, zerreiße), ... ... ebenso non flocci pendo, Ter.: flocci facio, an etc., Plaut.: cave tu ullam flocci faxis mulierem, um die Weiber laß dich ganz unbekümmert, Plaut ...
mūginor , ārī (mūgio), laut murmeln, brausen, aquae ... ... Paul. ex Fest. 147, 1), muginamur molimur subducimur, Lucil. 294: dum tu muginaris (darüber brütest), Cic. ad Att. 16, 12 in.: ...
dē-liquo , āre, läutern, I) eig., eine unlautere ... ... . Acc., Comic. vett.: m. Acc. u. Infin., ut tu ipse me dixisse delices, Plaut. mil. 844 (dazu Brix u. Lorenz ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro