turbidus , a, um (turba), in Unruhe-, Verwirrung ... ... mare, Sen.: torrens, Quint.: Hermus auro turbidus, Goldsand mit sich führend, Verg. – c) v. Haar ... ... stürmisch, ungestüm, heftig, zornig, a) v. Pers.: sic turbidus infit, Verg.: altercator, ...
trübe , I) eig.: turbidus (unruhig, z.B. aqua, scaturigo: u. caelum). – turbatus (getrübt, z.B. aër). – turbatus limo (durch Schlamm getrübt, z.B. aquae). – faeculentus (hefig. z.B. ...
Unruhe , a) übh.: inquies (z.B. nocturna). – turbidus motus (unruhige Bewegung). – concursatio (das Hin-u. Herlaufen auf der Straße oder im Hause). – turba od. Plur. turbae (Lärm). – b) des ...
1. turbido , āvī, ātum, āre (turbidus), trübe machen, trüben, I) eig.: aquam, Solin. 49, 11: u. so Mart. Cap. 2. § 165. – II) bildl.: serenitatem animae, Sidon. epist. 6 ...
turbidē , Adv. (turbidus), unruhig, unordentlich, stürmisch, Cic. u.a.
stürmisch , turbulentus (voller Unruhe, eig., z.B. tempestas ... ... tempus: u. annus: u. contio: u. consilia). – turbidus (unruhig. eig., z.B. caelum, tempestas; dann bildl., z ...
in-turbidus , a, um, I) passiv = nicht beunruhigt, ruhig, inturbidus externis rebus annus, Tac. ann. 3, 52: tutā et inturbidā iuventā frui, Tac. ann. 14, 22. – II) aktiv = zu keinen ...
turbidulus , a, um (Demin. v. turbidus), etwas unruhig, Prud. apoth. 208.
per-turbidus , a, um, sehr unruhig, voll Unruhe, civitas, Vopisc. Saturn. 7, 3.
ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... , velut sacrosanctus erat, Tac.: ipsa e provincia, ut quis fortunae inops, moribus turbidus, promptius ruebant, Tac. – f) in Schwüren u. Beteuerungen, ...
ruo , ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere ... ... u. dgl.), Verg.: caelum imbribus immodicis, Mart.: caelum in se, Liv.: turbidus imber aquā, Verg.: tempestas. Tac. – Sprichw., v. sehr zaghaften ...
mōtus , ūs, m. (moveo), die Bewegung, ... ... animi, Cic. u.a., u. ohne animi, zB. motus turbidus (störende), Cic.: motus animi nimii, Cic.: m. mentis meae, ...
Chaos , chaos (χάος). – rein lat. ... ... maximaque in confusione rerum omnium vivimus. – chaotisch , inordinatus; inordinatus et turbidus; indigestus; verb. perturbatus et indispositus. – Adv. perturbate et ...
gurges , gitis, m. (verwandt mit gula, gurgulio), ... ... versehenen Flüssen, Flut, Tiefe, Abgrund, Stygius, Totenreich, Ov.: turbidus (v. Acheron), Verg.: gurgitis huius (des Penëus) ima, ...
unruhig , inquietus (ohne Ruhe, z.B. nox; ... ... ängstlich, bänglich im Gemüt). – sollicitus (aufgeregt im Gemüt, bekümmert). – turbidus (unruhig, trübe, z.B. aqua, tempestas; dah. = voll ...
iānitor , ōris, m. (ianua), der Pförtner, Türhüter ... ... ian. immanis aulae, Hor.: ingens, Verg. u. Claud.: Stygius ian., turbidus Orci ian., Claud. – / Archaist. Nom. iānitos , nach ...