ululātus , ūs, m. (ululo), ... ... . – der Menschen, ululatus cantusque discors (der Gallier), Liv.: ululatus terni (bei Zauber), ... ... – v. Geheul der Bacchanten u. Bacchantinnen, ululatus nocturni, Liv.: ululatus acuti, Catull., Bacchëi, Ov., longi ( ...
Heulen , das, ululatus. – eiulatus. eiulatio. – ploratus od. (v. mehreren) comploratio. lamentatio. – das H. der Klageweiber bei Beerdigungen, eiulatio funebris: Wehklagen u. H., plangor et lamentatio: in H. u. Wehklagen ausbrechen, ...
ad-erro , āre, an etw. heranirren, irrend gelangen ... ... . silv. 2, 2, 120. – übtr. (v. Tönen), victor ululatus aderrat auribus, Stat. Theb. 9, 178 (Kohlm. ›oberrat‹).
ab-sonus , a, um, abtönend, I) eig., mißtönend, vox, clamores, ululatus, latratus, Apul.: vox extra modum absona atque absurda, Cic.: sunt quidam ita voce absoni, ut etc., haben eine so schlecht klingende Stimme, ...
querulus , a, um (queror), klagend, I) ... ... kläglich, wimmernd u. dgl., vox, Ov.: voces, Cassiod.: ululatus, Ov. – neutr. st. des Adv., querulum spirat, atmet ...
Bacchēus , a, um (Βακχειος), bacchëisch, bacchantisch, sacra, Ov.: cultor, Stat.: ululatus, der Bacchantinnen, Ov.: sanguis, von den Bacchantinnen vergossen, Stat. ...
Wehgeheul , ululatus flebilis.
Weibergeheul , feminarum ululatus. – klägliches W., eiulatus muliebris.
2. ē-do , didī, ditum, ere, I) herausgeben ... ... Cic.: v. Tieren, hinnitus, latratus, wiehern, bellen, Ov.: maestos ululatus, Plin.: dentes inter se terendo stridorem, Plin.: fragorem (v. Lebl.), ...
pulso , āvī, ātum, āre (Intens. v. pello), ... ... sidera, Verg.: vasto qui vertice nubila pulsat, Val. Flacc. – pulsat tuas ululatus coniugis aures, schlägt an dein Ohr, Claud. – e) bewegend, ...
ululo , āvī, ātum, āre (verw. mit dem griech. ... ... Stat. – 3) mit Heulen beklagen, urbem, Prud.: Tagus nymphis ululatus, Sil. – 4) herheulen, heulend absingen, carmina, Sil. ...
1. fēstus , a, um (vgl. feriae), festlich ... ... fronde festā, Verg.: vestitus, Tac.: chorus, Ov.: clamores, Plin. ep.: ululatus, Ov.: festis vocibus excipi, mit freudigem Zuruf, Tac.: pax, Plin ...
ob-erro , āvī, ātum, āre, I) intr. vor ... ... .: intra tecta oberrat timor, Claud. – übtr. (v. Tönen), victor ululatus oberrat auribus, Stat. Theb. 9, 178. – II) tr. gleichs ...
fēmineus , a, um (femina), weiblich, Weiber-, Frauen-, ... ... .: vox, voces, Ov.: nubes (der Venus), Verg.: clamor, plangores, ululatus, Verg.: ploratus questusque, Apul. – b) objekt.: α) = ...
flēbilis , e (fleo), I) passiv = beweinenswert, ... ... pressi et flebiles modi, Cic.: gemitus, Cic.: questus (Plur.), Liv.: ululatus, Wehgeheul, Iustin.: elegia, Ov.: carmina flebiliora, Ov.: habebat flebile ...
tripudium , iī, n. (ter u. pes), I) ... ... den Kampf ziehenden Krieger wilder Völker, cantus (Gallorum) ineuntium proelium et ululatus et tripudia, Liv.: armatum exercitum decucurrisse cum tripudiis Hispanorum, Liv. – ...
īn-stinguo , stīnxī, stīnctum, ere (στίζω ... ... cantu, Cic.: vocibus, furiis, Liv.: divino spiritu, Liv.: in sacros dei ululatus instinctus, Iustin. 12, 7, 8: absol., vixdum finierat Maternus concitatus ...