dēnī , ae, a, num. distrib. (decem), je ... ... fossa duplex pedum denûm quinûm, Hirt. b. G.: fistulae denûm pedûm, Plin.: uxores habent deni duodenique inter se communes, Caes. – Sing., dena Luna ...
1. pilo , āre (2. pilus), I) intr. = ... ... (wie ψιλόω) = A) der Haare berauben, enthaaren, nares, uxores, Mart. 6, 56, 4; 12, 32, 22. – B) ...
ventito , āvī, ātum, āre (Intens. v. venio), ... ... domum, Cic.: non multum ad eos (v. Handelsleuten), Caes.: noctu ad uxores, Cic.: ad Scaevolam (des Lernens wegen), Cic.: ad comitia eorum, ...
per-molo , ere, zermahlen, zerstampfen, grana piperis, Ser. Samm. 334: dah. uxores alienas = beschlafen, Hor. sat. 1, 2, 35.
Summoenium , iī, n. (sub u. moenia), hinter ... ... Dav. Summoeniānus , a, um, von der Mauer her, uxores, feile Dirnen, Mart.: ebenso buccae, Mart.
2. iūs , iūris, n. (altlat. ious, iuus, ... ... habe, mir gebührend, Ov.: ut eodem iure essent, quo fuissent, Cic.: uxores eodem iure sunt, quo viri, haben gleiche Rechte mit den Männern, ...
que (altind. ca, griech. τέ), dem folgenden ... ... 1, 20, 3. – f) etw. Verschiedenartiges, oder, uxores habent deni duodenique inter se communes, Caes. b. G. 5, 14, ...
... uxores habere, Ter. u. Cic.: duas simul uxores habuisse, Gell.: plures uxores habere, Cic. u. Sall.: alqam pro uxore habere, ... ... übtr.: A) von Tieren: olentis uxores mariti, Ziegen, Hor. carm. 1, 17, ...
mereo , uī, itum, ēre, u. mereor , itus ... ... fr.: m. non amplius duodecim aeris, Cic.: meritis lucris, Liv. – anus uxores, quae vos dote meruerunt, Plaut.: nardo vina, eintauschen, Hor. – ...
rapio , rapuī, raptum, ere (vgl. ἁρπ-άζ ... ... rapiendi, Cic. – leb. Wesen, virgines, Cic. u.a.: uxores fide publicā, Iustin.: filiam eius (Cereris) ex eo loco, Lact.: virgines ...
1. mando , āvī, ātum, āre (aus manus u ... ... . alqd ad alqm, arcanum nefas Stygias ad undas, Lucan.: si quid ad uxores mandarent, Flor. – β) m. folg. ut od. ne ...
sīc-ut u. sīc-utī , Adv., sowie, ... ... .: sapiens nec s. vulgus, Cic.: s. apud nos, Cic.: potestas in uxores, sicuti in liberos, Caes.: s. antea, Hor. – mit folg. ...
cīvis , is, c. (vgl. ahd. hīwo, Gatte ... ... so virgo civis Corinthia, Vitr.: civis Carthaginiensis, filia Hasdrubalis, Liv.: cives Romanas uxores ducere, Liv. – übtr., caeli civis, Fulg. myth. 1. ...
dē-pōno , posuī, positum, ere, ab-, herab-, niederstellen ... ... , ut ibi obsides deponerentur, convenitur, Liv.: obsides apud eos, Caes.: liberos, uxores suaque omnia in silvis, Caes.: ad saucios deponendos adire Apolloniam, Caes.: in ...
dē-vius , a, um (de u. via), ... ... (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – ...
dē-lūdo , lūsī, lūsum, ere, I) tr. mit ... ... atque deludere, Cic. Rosc. Am. 26. – obszön (= stuprare) nobilium uxores sororesque, Commodian. instr. 1, 5, 3. – b) übtr., ...
Azōtos u. - us , ī, f. (Ἄζ ... ... Azōtis , idis, Akk. Plur. idas, f., aus Azotos, uxores, Vulg. 2. Esdr. 13, 23. – C) Azōtius , a ...
ac-cipio , cēpī, ceptum, ere (ad u. capio), ... ... § 12. – εε) nehmen, mitnehmen, wegnehmen, duas uxores, Itala bei Augustin.: panes, Vulg.: spolia eorum, Vulg. – ζζ ...
prō-veho , vēxī, vectum, ere, vor-, vorwärtsführen, - ... ... Jahren nach, postquam provecta iam senectus, Tac.: provectae aetatis mulieres od. uxores, Firm. math.: so auch provectus aetate, annis, im Alter vorgerückt ...
uter-que , utraque, utrumque, Genet. utrīusque, Dat. ... ... beide, binos habebam (scyphos); iubeo promi utrosque, Cic.: duae fuerunt Ariovisti uxores; utraeque in ea fuga perierunt, Caes.: utraeque res, Ter. – / ...
Buchempfehlung
Die Prosakomödie um das Doppelspiel des Dieners Truffaldino, der »dumm und schlau zugleich« ist, ist Goldonis erfolgreichstes Bühnenwerk und darf als Höhepunkt der Commedia dell’arte gelten.
44 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro