vāh! Interi. zum Ausdruck der Verwunderung, der Freude, des Unwillens, ach! ei! haha! potztausend! Komik. u.a.: vollere Form vaha ! Afran. com. 39; vgl. Prisc. 1, 25.
1. ve , enklitische Partikel (vgl. altind. vā, griech. ηὲ aus ηϝέ), oder, wenn die Wahl zwischen mehreren Dingen freigelassen wird, oder auch, oder wohl (etwa) auch, duabus tribusve horis, Cic.: ...
ūba , s. ūva /.
in-cepto , āvī, āre (Intens. v. incipio), I ... ... 130: magnum inceptas, si illud exspectas, quod nusquamst, Plaut. Curc. 144: vah, vide quod inceptat facinus, Ter. heaut. 600: quid inceptat? ibid. ...
Cōnsīva u. Cōnsīvia , ae, f. (consero), ... ... Besäerin, Bepflanzerin, ein Beiname der Göttin Ops, Form -va bei Fest. 186, 26: Form -via bei Varr. ...
vennūcula od. vennuncula ūva , ae, f., eine Art Weintrauben, etwa der Rießling, Hor. sat. 2, 4, 71. Colum. 3, 2, 2 u. 27; 12, 45, 1. Plin. 14, 34. Macr. ...
lābrusca ūva od. vītis , die wilde Rebe, wahrsch. unsere Klarettraube (Vitis Labrusca, L.), Colum. 8. 5, 23. Plin. 12. 48 u. 132; 14, 99 a.; bl. lābrusca, ae, ...
vēnūcula ūva , besser vennucula uva, w.s.
thermapala ōva (θερμάπαλα ὠά), warme und weiche Eier, Th. Prisc. 2, 10.
H. H , h , achter Buchstabe des latein. ... ... Auslaut findet sich h nur in den Interjektionen ah u. vah. h ging in der Wortbildung in c über vor t, ...
ab-eo , iī, itum, īre (griech. ἄπειμι), I ... ... abiit aedem visere, Plaut. – Dah. abi (wie das franz. va), geh (s. Brix zu Plaut. trin. 830. ...
fūmus , ī, m. (= altind. dhūmá-h, Rauch ... ... Wagener Formenl. 3 1, 625). – im scherzh. Doppelsinn, Ph. Vah! oculi dolent. Ad. Quor? Ph. Quia fumus molestus est, Rauch ...
glōrior , ātus sum, āri (gloria), sich einer ... ... 23 sq. – η) m. folg. Acc. u. Infin.: vah, gloriare evenisse ex sententia? Ter.: is mihi etiam gloriatur se omnes magistratus ...
fortāsse , Adv. (fors), vielleicht, hoffentlich, wohl, etwa, möglich od. kann sein, daß, sollte, ich ... ... auf etiam supra nummorum milibus emptus, Hor. – d) absol.: Syr. Vah tardus es. Chr. fortasse, Ter.