... Tac.: m. Genet., homines amantes tui, Cic.: boni cives amantes patriae, Cic.: amans rei publicae (ein Patriot), amans suorum, Vopisc.: tui amantior, Cic.: amantissimus quidam filii, ein ... ... aliorum (gegen a.) amantius, Sen.: fuit similitudinis quam pulchritudinis amantior, sah mehr auf usw ...
... nutricem aliam, Gell.: spiritu dumtaxat vivere, re quidem infra omnes mortuos amandatum esse, Cic. – dah. übtr., ut in aedificiis architecti avertunt ... ... ab oculis naribusque dominorum ea, quae etc. –: sic natura res similes procul amandavit (hat ihre Stelle fern angewiesen ) a ...
... hieß der eine Amānicae pylae (πύλαι Ἀμανικαί), Curt. 3, 8 ... ... .i. das eiserne Tor). – Die Bewohner des Berges Amanus Amāniēnsēs , ium, m., die Amanienser, durch ihre Räubereien ...
ā-maneo , mānsī, ēre, a) (= ἀποκοιτῶ, Gloss.) auswärts übernachten, Gloss. IV, 308, 10. – b) abwarten, Gloss. IV, 405, 35; V, 591, 11.
... . – deren Bewohner Amantiānī , ōrum, m., die Amantianer, Caes. b. ... ... 3, od. Amantīnī , ōrum, m., die Amantiner, Plin. 4, 35, od. Amantēs , um, m., die Amanter, Plin. 3, ...
amanter , Adv. m. Compar. u. Superl. ... ... hoc velim amanter diligenterque conficias, Cic.: gravius de nobis querentur et amantius, Cic.: melius et amantius ille, qui gladium offerebat, Tac.: quocum coniunctissime atque amantissime vixerat, ganz eng u. innig verbunden, Cic.
amandus , a, um, PAdi. (amo), liebenswürdig, lieblich, vox. Hor. carm. 4, 11, 34.
adamāns , s. adamās.
Alamannī (Alamānī, Alemannī, griech. Ἀλαμαννοί), ōrum, m., ... ... Alamānia), ae, f., das Land der Alamannen, Alamannien, Amm. 20, 4, 1; ... ... . Hon. 449. – b) Alamannicus , a, um, alamannisch, pagi, Amm. ...
Amānicus , Amāniēnsēs , s. Amānus.
Athamānes , um, Akk. as, ... ... ;νες), die Athamanen, eine die Landschaft Athamania (w. s.) bewohnende thessal ... ... 14, 7. – b) Athamānus , a, um, athamanisch, litora, Prop. 4, ...
āmandātio , ōnis, f. (amando), das Verweisen, die Verweisung (aus unserer Gegenwart), rusticana relegatio atque amandatio, Verbannung u.V. aufs Dorf, Cic. Rosc. Am. 44.
adamantis , tidis, Akk. tida, f. (v. ἀδάμας, unbezwinglich), ein Zauberkraut von unwiderstehlicher Kraft, Plin. 24, 162. Ps. Apul. herb. 4.
diamannae (= διὰ μάννης), Weihrauchsalbe, Cael. Aur. acut. 2, 18, 112.
Ammanītēs , s. Ammonītae.
Athamānus , s. Athamānus.
... – Dav.: A) Garamanticus , a, um, garamantisch, carbunculi, Plin.: gemma ... ... Sil. – Plur. subst., Garamantici = Garamantes, Schol. Iuven. 10, 150. – B) Garamantis , tidis, f., garamantisch, u. poet. ...
āmanuēnsis , is, m. = a manu servus (Suet. Caes. 74, 1), ein Sklave, den man als Schreibgehilfen gebrauchte, ein Schreiber, Sekretär, Suet. Ner. 44, 1 u. Tit. 3, 2. Paul. sent. 3, ...
efflammāns , antis (ex u. flammo), aufflammend, aufleuchtend, stellae, Mart. Cap. 2 § 207.
adamantēus , a, um (adamas) stahlhart, eisenfest, dah. unzerbrechlich, catenae, Manil. 1, 923: nares, Ov. met. 7, 104.
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro