papula , ae, f., die Blatter, das Bläschen, ... ... Afran. com. fr., Verg., Cels. u.a. – Sprichw., papulas observatis alienas obsiti plurimis ulceribus, ihr seht den Splitter in des Bruders Auge ...
capula , ae, f. (Demin. v. capis), eine kleine, mit Henkeln versehene Schale, Varr. LL. 5, 121.
rāpula , ae, f., Nbf. v. rapulum (w.s.), Titin. com. 164.
... crapulā plenus, Rutil. Lup.: septem dierum crapulā graves, Curt.: crapulam potare, Plaut.: crapulam edormiscere, Plaut.: crapulam edormire et exhalare, Cic.: nondum Apronianii convivii ... ... crapulam exhalasse, Cic.: crapulam amovere, Plaut.: crapulam excutere, Liv.: crapulam discutere, v. ...
1. Scapula , ae, m., Beiname des kornelischen Geschlechtes, ... ... Cornelius Scapula, Liv. 8, 22, 1. – Dav. Scapulānus , a, um, skapulanisch, des Skapula, horti, Cic. ad Att. 12, 40, ...
2. scapula , ae, f. = venucula, w. s., Plin. 14, 34.
3. scapula , s. scapulae /.
scapulae , ārum, f., die Schulterblätter, Achselblätter, ... ... .: nudis scapulis aut semitectis, Sen.: alterius diminutae scapulae, Sen. rhet.: scapulae gestibant mihi, Plaut.: scapulas perdidi, ich bekam tüchtige Schläge, Ter ... ... praebere verberibus, Sen.: si aliquid inveniat, quo tegat scapulas (seine Blöße bedecke), Sen. – ...
capulāris , e (capulus), dem Sarge gehörig = ... ... tam (ego tibi videor) capularis? Plaut. mil. 628 (vgl. Serv. Verg. Aen. ... ... Lact. Stat. Theb. 6, 55. Isid. 20, 117): pergit capulare cadaver, Lucil. (?) fr. b. ...
capulātor , ōris, m. (1. capulo), der aus einem Gefäß ins andere abzieht, der Küfer, Küper, Cato r. r. 66, 1. Col. 12, 50, 10.: Plur. collegium caplatorum, Corp. inscr. Lat. 10, ...
vāpulāris , e (vapulo), der Schläge bekommt, scherzhaft, tribunus, der Oberste der Prügelempfänger, v. einem Sklaven, Plaut. Pers. 22.
rāpulātus , a, um (rapulum), mit Rüben angemacht (zubereitet), Apic. 4, 153.
crāpulātio , ōnis, f. (crapulor), die Berauschung, Cassiod. de anim. 11 u.a. Eccl.
crāpulānus , a, um (crapula), den Weinrausch vertreibend, pix, Plin. 14, 120 D.
crāpulātus , a, um, s. crāpulor.
crāpulārius , a, um (crapula), zum Weinrausche gehörig, unctio, Plaut. Stich. 230.
crāpulor , ātus sum, ārī (crapula), einen Rausch haben, berauscht sein, Eccl. – gew. Partic. Perf. crāpulātus, berauscht, a vino, Vulg. psalm. 77, 65. Gregor. ...
... dah. in der niederen Sprache als scheltender Ausdruck, vapula, iubeo te vapulare, und gegen Abwesende, vapulet, vapulare eum iubeo, als Ausdruck ... ... 8, 1, 4. – v. Lebl., vapulat peculium, Plaut. Stich. 751: multa, quae ...
lāna , ae, f. ( aus * vlāna, griech. ... ... die Wolle der Schafe, a) eig.: lana Gallicana et Apula, Varro: alba, Varro: sucida, Varro: facta, infecta, ICt.: lota, ...
armus , ī, m. (got. arms, indogerm. ... ... der Vorderbug, als Teil des ganzen Körpers (zum Unterschied von scapula, als Teil des Skeletts), a) bei Menschen, das Schulterblatt ...
Buchempfehlung
Glückseligkeit, Tugend und Gerechtigkeit sind die Gegenstände seines ethischen Hauptwerkes, das Aristoteles kurz vor seinem Tode abschließt.
228 Seiten, 8.80 Euro