phāsiānīnus , a, um (phasiana), von Fasanen, ova, Pallad, 1, 29, 2: adeps, Plin. Val. 2, 30 extr. fol. 185, b.
2. Crassus , ī, m. ein Familienname ... ... s. Licinius. – Dav. Crassiānus , a, um, krassianisch, des (Triumvirn) Krassus, Crassiani exercitus clades, Vell., u. Crassiana clades (im Partherkriege), Flor ...
Prasiī , iōrum, m. (Πράσιοι), eine indische Völkerschaft zu beiden Seiten des Ganges, Plin. ... ... 2 (7), 3. – Dav. Prasiānus , a, um, prasianisch, gens, Plin. 6, 82.
2. Pēgasus , ī, m., ein berühmter Rechtsgelehrter, unter Vespasian ... ... Iuven. 4, 77. – Dav. Pēgasiānus , a, um, pegasianisch, senatus consultum, Iustin. instit. 2, 23, 6: dass. ...
per-lino , (lēvī), litum, ere, überschmieren, beschmieren, ... ... im Bilde, Cassianae sententiae fuco perliti iudices, mit dem falschen Anstrich eines kassianischen Spruches, Amm. 26, 10. § 10.
Blaesius , ī, m., röm. Eigenname, Mart. 8, 38, 10. – Dav. Blaesiānus , a, um, bläsianisch, nach Art des Bläsius, facis ipse Blaesianum, Mart. 8, 38, ...
vītābundus , a, um (vito), immer und immer meidend, -ausweichend, -zu entgehen suchend, absol., vitabundus erumpit, Sall.: Vespasiani nomen suspensi et vitabundi circumibant, Tac. – m. folg. Acc., ...
... – Dav. Cassiānum bellum, der kassianische Krieg, Caes. b. G. 1, 13, 2. – III ... ... . 1, 17, 3. – Dav. Cassiānae partes, die kassianische Partei, die Anhänger des Kassius, Vell. 2, 74, ... ... ep. 7, 24, 8, u. Cassiānī , Pompon. dig. 1, 2, 2. § ...
... p. 9 B. – Plur. subst., Asiānī, ōrum, m., die Asianer, d.i. ... ... Firm. math. 1, 1. p. 3, 19: u. so Asiani vero Tychicus et Trophimus, Vulg. act. apost. 20, ... ... Quint. 12, 10, 17: subst. Asiānī, die asiatischen Redner, Sen. contr ...
altē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... Iugurthae pectus altius quam quisquam ratus erat descendit, Sall.: quod dictum altius in pectus Bassiani descendit, Spart.: alte conquiesse, Afran. com.: penitus atque alte usum ac ...
2. sinus , ūs, m., die bauschige Rundung, ... ... Zufluchtsort, confugit in sinum tuum res publica, Plin. pan.: res publica in Vespasiani sinum cessisset, Tac. – e) = Gewalt, Macht, opes ...
Phāsis , idis und idos, Akk. im und ... ... (fāsiānus), a, um (Φασιανός), phasianisch, avis, Plin., u. subst. bl. phasiana, Plin., ...
torpor , ōris, m. (torpeo), die Betäubung, Erstarrung ... ... dumpfe Hinbrüten, t. recens, Tac.: t. Vitellii (Ggstz. vigilantia Vespasiani,) Tac.: sordes omnium ac torpor, Tac.: Ggstz. membrorum mobilitatem (expugnat ...
con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) ... ... publica vectigalia redimere et c., Liv. – so auch im Zshg. absol., Asiani, qui de censoribus conduxerant, questi sunt in senatu se cupiditate prolapsos nimium magno ...
ad-verto (ad-vorto), vertī, (vortī) versum (vorsum), ... ... jmd. aufmerksam machen, daß er etw. tue, advertit ea res Vespasiani animum, ut etc., Tac. ann. 3, 48: non docet admonitio, ...
Atticus , a, um (Ἀττικός), ... ... Plur. Atticī, ōrum, m. (sc. oratores), attische Redner (Ggstz. Asiani), Cic. u. Quint. – / Synkop. Genet. ...
ag-grego (ad-grego), āvī, ātum, āre, eig. ... ... militum animos partibus, Tac.: aggr. se Romanis, Liv.: aggregari (medial) Vespasiani partibus, Tac., desciscentibus, Suet. – m. dopp. Acc., quos ...
dē-scendo , scendi, scēnsum, ere (de u. scando), ... ... ratus erat descendit, drang tiefer ein, Sall.: quod dictum altius in pectus Bassiani descendit, Spart.: ebenso iniuriae descendunt altius, Sen.: cura descendit in animos ...
circum-eo u. circu-eo , īvī u. gew ... ... 10, 34. – β) etw. in der Rede umgehen, Vespasiani nomen suspensi et vitabundi circumibant, Tac. hist. 3, 37. – γ) ...
varietās , ātis, f. (varius), die Mannigfaltigkeit, ... ... Launen erfahren haben, Cic. Verr. 5, 132: varietas autem tanta fuit Antonini Bassiani, ut modo fautores Getae, modo inimicos occīderet, Spart. Anton. Get. 7 ...
Buchempfehlung
Während seine Prosa längst eigenständig ist, findet C.F. Meyers lyrisches Werk erst mit dieser späten Ausgabe zu seinem eigentümlichen Stil, der den deutschen Symbolismus einleitet.
200 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro