2. cluo , ere, altlat. = purgo, ich reinige, Plin. 15, 119. Serv. Verg. Aen. 1, 720 (wo cloare).
1. cluo , ere, s. clueo.
clueo , ēre ( von κλύω, altlat. = audio), ... ... Acc. fr.: victor victorum cluet, Plaut.: ut meus victor vir belli clueat, Plaut.: cuiā operā ... ... corona per gentes hominum quae clara clueret, Lucr.: divûm sacerdos infulis celsus clues, Anthol. Lat. 1315, ...
cluor , ōris, m. (cluo) = δόξα, der Ruf, in dem man bei andern steht, Gloss. II, 510, 5.
clūra , ae, f. = πίθηκος, κερκοπίθηκος, der Affe, Schwanzaffe, Gloss.
clūdo , ere, s. 1. claudo /.
2. Clupea (Clypea), ae, f., u. Plur. ... ... Afr. 3, 1. – Dav. Clupeānī , ōrum, m., die Einw. von Klupea, die Klupeaner, Schol. Gronov. ad Cic. ...
cyclus , ī, m. (κύκλος ... ... als astron. t. t., der Zeitkreis, Zyklus, cyclus paschalis (Osterzyklus, eine Reihe von 95 Jahren), lunae (Mondzyklus, eine Reihe von 19 Jahren), Isid. 6, 17. § ...
... Steiß (der Menschen u. Tiere), clunes infantis, Cels.: pulchrae clunes (equi), Kruppe, Hor.: cl. tremulus (puellae), Iuven.: clunes apri, Iuven.: pectus et clunes (avis pretiosae), Sen.: clunibus subsidere (v. Elefanten), ...
Cluvia , ae, f., Stadt der Hirpiner in Samnium, j. Campo di Giore, Liv. 9, 31, 2. – Dav. Cluviānus , a, um, kluvianisch, von Kluvium, Liv. 9, 31, 3.
clūden , dinis, n., das Schwert des röm. Schauspielers, dessen Klinge beim Aufstoßen in den Griff zurückwich, Apul. apol. 78.
clūsor , ōris, m. (cludo), der Einschließer, Einheger, Umringer, Sidon. ep. 8, 6. Vulg. 4. regg. 24. v. 14 u. 16.
clucio , āre (γλυκίζω), versüßen, Apic. 4, 162.
1. clupea , ae, f., ein Flußfisch, die Alose (Clupea Alosa, L.), Plin. 9, 44.
clūsus , a, um, s. 1. claudo clūdo.
cluēns , cluenta , s. cliēns, clienta.
clūdus , a, um, s. claudus /.
clupeo , āre, s. clipeo.
cluāca , s. cloāca.
Asclum , s. Asculum.