dulce , Adv. (dulcis), süß, angenehm, d. sonare, Tibull.: d. canere, Hor.: d. loqui, Hor.: Compar. u. Superl., s. dulciter.
sēdulē , Adv. (sedulus), emsig, geschäftig, Colum. 9, 9, 1. Prud. perist. 5, 407.
... sanguinis, Ov.: radix amara cum quadam dulcedine, Plin.: in musto sola dulcedo est, suavitas nulla, Macr.: ebrietati dulcedinem repugnare, Macr.: quique ... ... , Cic. – absol., dulcedine laetus, Verg.: cum omnes sensus dulcedine omni quasi perfusi moverentur, Cic.: fructum dulcedinis capere, Lucr. – ...
mundulē , Adv. (mundulus), sauber, zierlich, Acc. tr. 602. Apul. met. 2, 7.
crēdulē , Adv. (credulus), leichtgläubig, Chalcid. Tim. 127.
dulcēsco , (dulcīsco), ere (dulcis), I) intr., süß werden, ... ... 17: v. Wasser, Plin. 3, 127: v. Salz, pluviā dulcescit omnis (sal), Plin. 31, 85. – II) tr. (spätlat.), ...
timidulē , Adv. (Demin. v. timide), etwas furchtsam, Apul. met. 4, 8.
adulēsco , s. 2. adolēsco.
red-ulcero , āvī, ātum, āre, wieder schwären machen, wieder aufkratzen, scabram partem pumice, Colum. 7, 5, 8. – bildl., dolorem, erneuern, Apul. met. 5, 11.
commodulē , Adv. (Demin. v. commode), nach bester Bequemlichkeit, in schönster Angemessenheit, ludere, Plaut. rud. 468: provenire, Arnob. 2, 18. Vgl. 2. commodulum.
rancidulē , Adv. (rancidulus), etwas ranzig, -stinkend; dah. übtr., ekelhaft, widrig, audiri, Palaemon. art. 542, 21 K.
candidulē , Adv. (candidulus), rein, übtr., aufrichtig, Arnob. adv. nat. 2, 11.
incrēdulē , Adv. (incredulus), ungläubig, Augustin. serm. 75, 3 Mai.
... ut iure uti senem liceat, quo iure sum usus adulescentior, Ter.: adulescentior Academia, Cic. – II) Subst., adulescens ... ... ohne Rücksicht auf ein bestimmtes Alter, puer sive iam adulescens, Cic.: adulescens vel puer potius, Cic.: bella ... ... Genet. Plur. gew. adulescentium, doch auch adulescentum (Plaut. asin. 133; Pseud. 364 ...
ob-dulcēsco , dulcuī, ere, süß werden, Augustin. conf. 7, 20 extr.
sordulentus , a, um (sordes), schmutzig gekleidet, Tert. de paenit. 11 in.
... das Jünglingsalter, ineuntis adulescentiae vitia, Nep.: citius adulescentiae senectus quam pueritiae obrepit, Cic.: infantiam amisimus, deinde pueritiam, deinde adulescentiam, Sen.: ineunte adulescentiā, Cic.: ab adulescentia, a prima adulescentia, ab ineunte adulescentia, Cic.: in adulescentia, Suet.: usque ad adulescentiam meam, Cic. – übtr., ...
fraudulentus , a, um, PAdi. (fraus), betrügerisch, ... ... dux, Hor.: venditio, Cic.: calliditas, Gell.: fraudulente (Vok.)! Plaut. – Compar., tanto fraudulentior deus vester, qui etc., Tert.: Superl., ex bonis pessimi et fraudulentissimi fiunt, Plaut.: fraudulentissimus hostis, Cassian.: magice fraudulentissima artium, Plin.: fraudulentissima fallacia, Augustin.
fraudulentia , ae, f. (fraudulentus), die Neigung zum Betrügen, Betrüglichkeit, Plaut. mil. 193 Br. ... ... § 13 u. 16. – / Plaut. Pseud. 582 jetzt malitia fraudulenta.
fraudulenter , Adv. m. Compar. (fraudulentus), betrügerisch, Cato orat. 70. fr. 3 ( bei Non ... ... u. 12. Ambros. in cant. cantic. 2. § 60: Compar. fraudulentius, Plin. 30, 89.
Buchempfehlung
Der Waldbrunnen »Ich habe zu zwei verschiedenen Malen ein Menschenbild gesehen, von dem ich jedes Mal glaubte, es sei das schönste, was es auf Erden gibt«, beginnt der Erzähler. Das erste Male war es seine Frau, beim zweiten Mal ein hübsches 17-jähriges Romamädchen auf einer Reise. Dann kommt aber alles ganz anders. Der Kuß von Sentze Rupert empfindet die ihm von seinem Vater als Frau vorgeschlagene Hiltiburg als kalt und hochmütig und verweigert die Eheschließung. Am Vorabend seines darauffolgenden Abschieds in den Krieg küsst ihn in der Dunkelheit eine Unbekannte, die er nicht vergessen kann. Wer ist die Schöne? Wird er sie wiedersehen?
58 Seiten, 4.80 Euro