ēlīsio , ōnis, f. (elido), das Herausstoßen, Auspressen, Sen ... ... 99, 19. – als t. t. der Gramm., die Elision, Prisc. 2, 3.
dēlūsio , ōnis, f. (deludo), das Zumbestenhaben, das Verspotten, Arnob. 4, 1. – als rhet. Fig. = διασυρμός, Auct. schem. dian. § 34. p. 75, 8 H.
praelūsio , ōnis, f. (praeludo), das Vorspiel, Plin. ep. 6, 13, 6. Marc. Emp. 20.
synalīphē , ēs, f. (συναλο ... ... Synäresis oder durch die Krasis, bei den lat. Gramm. bes. durch die Elision, dah. lat. collisio, elisio, Quint. 9, 4, 109. Charis. 279, 9. Diom. 442, ...
prae-sterno , ere, vorstreuen, vorher zurechtmachen, eo praesternebant ... ... praesternat vivax altaria Phoenix, Stat. silv. 3, 2, 114: iubet serta et Elysios animae praesternere flores, ibid. 5, 1, 257. – bildl., illud ...
Pēlūsium , iī, n. (Πηλ ... ... Pēlūsiānus , a, um, pelusianisch, mala, Colum. – D) Pēlūsiōtēs , ae, m. (Πηλουσιώτης), aus Pelusium gebürtig, ein Pelusiote, Gell. u. Hieron.
cado , cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. ... ... Plaut., rores cadunt, Plin.: lacrimae tam iuste cadentes, Sen.: ha lacrimae per elisionem cadunt nolentibus nobis, Sen.: sine fine cadentes aquae (Regengüsse), Sen.: ...
nārro , āvī, ātum, āre (eig. gnaro = gnarum ... ... ubique, narror, ostendor, Ps. Quint. decl. 14, 12 in.: dulcis in Elysio narraris fabula campi, Mart. 12, 52, 5: sed operis modus paucis ...
nūbēs , is, Genet. Plur. nūbium, f. ( von ... ... / Abl. Sing. ungew. nubi, Lucr. 6, 145 (in der Elision). – Archaist. Nbf. nūbs, Liv. Andr. b. Serv. ...
2. luteus , a, um (2. lutum), I) ... ... . truc. 854: negotium, eine Bagatelle, Cic. Verr. 4, 32: Pelusiotas nos appellant et luteos, Hieron. epist. 65, 3 (?). – II) ...
collīsio , ōnis, f. (collido), das Zusammenstoßen, ... ... insbes., Ausstoßung eines Vokals od. einer Silbe, die Elision, Macr. de diff. 19. § 17. Serv. Verg. Aen. ...
dētractio , ōnis, f. (detraho), das Wegnehmen, ... ... die Ausstoßung eines Buchstaben (zB. des m), die Elision (Ggstz. suspensio), Isid. 1, 31, 6. – γ) ...