epilogus , ī, m.επίλογος), die Schlußrede, der Epilog (rein lat. peroratio, s. Cic. Brut. 127; ...
epilogium , iī, n. = prologus (w. s.). Ven. Fort. carm. praef. § 1.
epilogicus , a, um (επιλογικός), zum Epiloge gehörig, quaestio, Cur. Fortunat. art. rhet. 2, 7.
quī-nam , quae-nam, quod-nam, Pron. interrog., ... ... : qu. homo? Plaut.: quodnam ob facinus? Ter.: sed quinam est iste epilogus? Cic.: quonam tandem modo? Cic.: quodnam tandem genus istuc tam praeclarum litterarum ...
in-decēns , centis, unschicklich, unanständig, häßlich, a) ... ... . rhet.: indecentissima rubore facies, Petron.: indecentissimum est materiae unius simplex principium, triplices epilogos inveniri, Sidon. epist. 9, 1, 2. – b) v. ...
biōticus , a, um (βιώτικός), für das Leben geeignet, praktisch, epilogi, Serv. Verg. Aen. 3, 718. Mar. Victorin. 1, 12, 13 G. p. 51, 7 K.
per-ōrātio , ōnis, f. (peroro), ... ... , Plin. 27, 4. – II) prägn.: a) = επίλογος (epilogus), die Schlußrede, der Schluß, der Epilog, der letzte Teil einer Rede nach der Abhandlung des Themas (Ggstz ...
rotātilis , e (roto), kreisförmig, gyrus, Sidon. epist. 2, 9, 4: trochaei, Prud. epilog. 8.
habeo , uī, itum, ēre, das deutsche haben ... ... haben (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 119), habes epilogum, da hast du usw., Cic.: habes, ut brevissime potui, genus ...
lēnis , e, lind, gelinde, sanft, mild ( ... ... or. fortis), Cic.: genus lene (Ggstz. genus vehemens), Cic.: leniores epilogi, Quint. – 2) als gramm. t. t.: spiritus lenis, ...
per-ōro āvi, ātum, āre, I) etwas mündlich ... ... docuero, peroraro, Cic. – als insbes. v. der eigentl. Schlußrede (dem Epilog) des letzten gerichtl. Redners, perorandi locum semper tibi reliquit, Cic.
prō-dūco , dūxī, ductum, ere, vorwärts führen, -ziehen ... ... Cic. II. Verr. 1, 32): pr. pignora reorum, Quint.: pueros in epilogum, Quint. – β) aus dem Gefängnisse vorführen, gladiatores ad ...
con-texo , texuī, textum, ere, zusammenweben, -flechten, ... ... ) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili ...
conclūdo , clūsi, clūsum, ere (con u. cludo = ... ... . als rhet. t. t. v. Schluß des Vortrags od. v. Epilog, mit etw. zum Abschlusse kommen, ut ea ipsa concludamus aliquando ...