ēvān , Ēvān , s. euhān.
euān , s. euhān.
euhān (euān), Interj. (ευαν od. ευάν), Jubelruf der Bacchantinnen, euhan euhoe euhoe euhium, Enn. fr ... ... 1, 2, 220: u. bl. Euhan od. Euan, Maecen fr. bei At. Fortunat. ...
ēvāns , s. euhāns.
euāns , s. euhāns.
euhāns (euāns), antis (euan) = ευάζων, euan rufend, v. den Bacchantinnen, ... ... 101. Apul. met. 8, 27. – m. Acc., euhantes orgia, unter Jubelruf die Orgien feiernd (v. Bacchantinnen), Verg ...
Levāna , ae, f. (2. levo), die Göttin, unter deren Schutze die neugeborenen Kinder standen, wenn sie von der Erde aufgehoben wurden, Augustin. de civ. dei 4, 11. p. 161, 3, D. 2
ē-vanno , ere = εκλιλνίζω (Gloss.), ausworfeln, Varro r. r. 1, 52, 2. – übtr., herauswerfen, ausmerzen, Pompon. com. 92.
... 2. – Dav.: a) Euandrius , a, um, euandrisch, ensis, des Pallas (Euanders Sohn), Verg.: regna, ... ... u. Claud. – b) Euandreus , a, um, euandrisch, des Euander, saeculum, Anthol. ...
... 647. – Dav.: a) Mēvānās , ātis, mevanatisch, ager, Plin. – Plur. ... ... , ium, m., die Einw. von Mevania, die Mevanaten, Plin. – b) Mēvāniēnsis , e, mevanisch, boves, Philargyr. Verg. georg. ...
ēvangel ..., s. euangel....
Ēvander , s. Euander.
... evanescit, Varro: tectoria celeriter evanescunt, verblassen schnell, Vitr.: evanescunt vinum et salsamentum vetustate, ... ... et orationes reliquit, quae iam evanuerunt (verschollen sind), Cic.: evanescit memoria alcis, Cic.: evanescit spes, Cic.: cum evanesceret temere ortus rumor, Liv.: evanescunt ...
ēvānidus , a, um (evanesco), (ver)schwindend, verfallend, vergehend, ... ... tenues abeunt evanida rivos, Ov. – übtr., in tenues evanidus exeat amor auras, Ov. rem. 653: leve et evanidum (gaudium), wandelbare, Sen. ep. 35 ...
Euangelus , ī, m. (ευάγγελος), der Verkündiger froher Botschaft, als Beiname, Vitr. 10, 2, 15.
euangelizo , āvī, ātum, āre (ευαγγελίζω), das Evangelium verkündigen, -predigen, Eccl.: pauperes euangelizantur, den A. wird das Evangelium gepredigt, Vulg. Matth. 11, 5.
euangelium , iī, n. (ευαγγέλλιον, frohe Botschaft), das Evangelium, die Lehre von Christus, die christliche Lehre ...
euangelista , ae, m. (ευαγγελιστής), der Evangelist, Oros. apol. 17, 11 u.a. Eccl.
euangelicus , a, um (ευαγγελικός), evangelisch, Eccl.
euangelizātor , ōris, m. (euangelizo), der Prediger des Evangeliums, Eccl.
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro