exodus , ī, f. (εξοδος), der Ausgang, als Titel für das zweite Buch Mosis, Tert. adv. Iud. 11.
exodium , iī, n. (εξόδιο ... ... exodium adductae, Varro sat. Men. 174: principio exitus dignus exodiumque sequatur, Lucil. 1265: quod coeperas modo in via, narra, ut ad exodium ducas, Varro sat. Men. 520: totam ...
exodiātus = exosus, Not. Tir. 46, 89 b . Vgl. G. Landgraf in Wölfflins Archiv 2, 150.
exodiārius , iī, m. (exodium), ein Schauspieler im exodium, Amm. 28, 4, 33. Schol. Iuven. 3, 175. Corp. inscr. Lat. 6, 9797 = Carm. epigr. 29 ed. Buecheler.
exodōrātus , a, um (ex u. odor), des üblen Geruches beraubt, Tert. de pall. 4.
hin , neutr. indecl., ein hebräisches Maß für Flüssigkeiten = congius (w. s.), Vulg. exod. 29, 40; vgl. Metrol. scriptt. 139, 8. p. 140, 30 H.
rīto , āre, aufregen, als Stammwort von irrito angef. bei Prisc. 15, 10 u. 14 (aber Iuvenc. in exod. 378 liest Pitra rigidantur).
ācror , ōris, m. = acritudo, Fulg. contin. Virg. p. 85, 3 Helm. Isid. quaest. in exod. 17, 3.
setim , n. indecl., Setim, eine oriental. Holzart, Vulg. exod. 25, 10.
arvīna , ae, f. (wahrsch. zu griech. ὀρύα, ... ... Speck vgl. Suet. fr. 170. p. 272 R.), Vulg. exod. 29, 22 u. Iob. 15, 27: pinguis, Verg. Aen ...
ad-apto , āvī, ātum, āre, gehörig anpassen, ... ... Suet. Claud. 33, 2: ut (ansa) altera alteri possit adaptari, Vulg. exod. 26, 5 (cod. Amiat. ›aptari‹): non adaptabitur alterius terminus ad ...
ānsula , ae, f. (Demin. v. ansa, ital ... ... met. 3, 4; 11, 4. Amm. 28, 1, 36. Vulg. exod. 26, 4 u. 5. Augustin. conf. 8, 3; doctr ...
siclus , ī, m. (σίκλος, ... ... לקש), der Sekel, Silberling, eine hebräische Münze, Vulg. exod. 21, 32 u.a. Hier. in Ezech. 1, 4, ...
in-odio , ātus, āre (in u. odi), hassen, Vulg. exod. 5, 21 cod. Lugd. Carm. epigr. 1606, 14 Buecheler. Not Tir. 46, 89 (inodiatus). Vgl. Landgraf in Wölfflins Archiv 12, 150.
byssus , ī, f. (βύσσος), feines Leinen, Batist, Kammertuch, Apul. met. 11, 3. Vulg. exod. 25, 4. Mart. Cap. 2. § 114. – Nbf. ...
clepto , āre (Intens. v. clepo), wegstehlen, mausen, Iuvenc. in exod. 883 u. 937.
hastīle , is, n. (hasta), der Schaft, ... ... die Stange, der Pfahl, candelabri, Vulg. exod. 25, 31: arcus, Amm. 22, 8, 37: detorta hastilia, ...
lūminar , āris, n. (lumen), I) die Lichtöffnung ... ... die Leuchte, Plur., Hieron. c. Vigil. 3. Vulg. exod. 25, 6. – lūmināria, Lampen, Acro Hor. carm. 3, ...
oppando , pandī, pānsum, ere (ob u. pando), ... ... epist. ad Galat. 1. v. 11 u. 12: velum, Vulg. exod. 27, 21 u. 35, 12. – Partic. subst., ...
ē-vāgīno , āvī, ātum, āre (e u. vagina), aus der Scheide ziehen, gladium, Hyg. fab. 164. Vulg. exod. 15, 9 u.a.: pugionem, Vulg. Iudith 13, 9 ...
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro