Morta , ae, f., eine der Parzen, Liv. Andr. u. Caesell. b. Gell. 3, 16. § 11.
... is, n., Sterbliches, Vergängliches, quicquid mortale creamus, Ov.: mortale immortali propinquare non potest, Lact. – 2) übtr., ... ... v. einem Redner, Quint.: Ggstz., amicitiae immortales, mortales inimicitiae esse debent, Liv. 40, 46, 12: neque ...
mortifer , fera, ferum u. mortiferus , a, um (mors ... ... Augustin.: mali serpentes et alia animalia, quibus mortifera vis inest, Sen.: mortiferum est m. Infin., quem mortiferum est non exorasse, Sen. contr ... ... pl. subst., mortifera loqui, halsbrechende Dinge, Plin.: multa mortifera (tödliche Stoffe) ...
morturio , īre (mors), ein Verlangen nach dem Tode haben, gern sterben wollen, Cic. fr. bei Augustin. regul. 516, 17 K. (Cic. fragm. K. 22. p. 413 M.).
mortārium , iī, n., I) der Mörser, ... ... 177. – meton. = der Mörtel, Vitr. 5, 12, 2 u. 7, 1, ... ... um die Bäume, Pallad. 4, 8, 1. – C) mortāria, iōrum, n., ...
mortuālia , ium, n. (mortuus), I) die Totenlieder der Leichenweiber (praeficarum), Plaut. asin. 808. Cato. inc. libr. fr. 19. – II) Leichenkleider, Trauerkleider, Naev. tr. 46.
mortuōsus , a, um (mortuus), I) totenleichenähnlich, vultus, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 3, 38. – II) tödlich, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 10, 72.
mortiferē , Adv. (mortifer), tödlich, aegrotare, Plin. ep. 3, 16, 3: vulnerare, Marc. dig. 9, 2, 36. § 1 u.a.
mortigena , ae, m. (mors u. geno = gigno), der Todgeber, de Rossi Inscr. christ. II, 53, 3, 11.
mortifico , āvī, ātum, āre (mortificus), töten (Ggstz. vivifico), Eccl.
... e (in u. mortalis), unsterblich (Ggstz. mortalis), I) eig.: ... ... ein Unsterblicher, ex immortali procreati, Cic.: Plur., immortālēs, ium, m., ... ... außerordentlichen, Planc. in Cic. ep.: amicitiae immortales, inimicitiae mortales esse debent, Liv.: opera edere ...
mortālitās , ātis, f. (mortalis), die Sterblichkeit, I) ... ... die menschliche Natur, Menschennatur in ihren mannigfaltigen Beziehungen (Ggstz. immortalitas), bald a) = die sterbliche Natur, die ... ... , Suet., Quint. u.a.: mortalitatem explere, das Zeitliche segnen, Tac.: m. mariti ...
morticīnus , a, um (mors), gestorben, abgestorben, ... ... Plaut. – subst., morticīnum, ī, n., der Leichnam, das ... ... Vulg. Levit. 17, 15 u.a.: dass. Plur. morticīna, Vulg. Levit. 11, 11 u.a. – II ...
ēmortuālis , e (emortuus), zum Dahinsterben gehörig, certumst mi hunc emortualem facere ex natali die, einen Sterbetag machen aus dem Geburtstage, Plaut. Pseud. 1237.
mortificus , a, um (mors u. facio), tödlich, vulnus, Val. Max. 5, 6, 1: cibus, Tert. adv. Marc. 4, 5.
mortuārius , a, um (mors), den Tod betreffend, agones, Suet. fr. 193. p. 342, 3 Reiff.
mortāliter , Adv. (mortalis), sterblich, Augustin. enchir. 64.
mortāriolum , ī, n. (Demin. v. mortarium), der kleine Mörser, Hieron. epist. 52, 10 u. 64, 9. Vulg. numer. 4, 7 u. 7, 14.
sēmi-mortuus , a, um (semi u. morior), halbtot, membra, Catull. 50, 15: anus, Apul. met. 6, 26.
com-mortālis , e, sterblich, Col. 3, 20, 4.
Buchempfehlung
Als Blaise Pascal stirbt hinterlässt er rund 1000 ungeordnete Zettel, die er in den letzten Jahren vor seinem frühen Tode als Skizze für ein großes Werk zur Verteidigung des christlichen Glaubens angelegt hatte. In akribischer Feinarbeit wurde aus den nachgelassenen Fragmenten 1670 die sogenannte Port-Royal-Ausgabe, die 1710 erstmalig ins Deutsche übersetzt wurde. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Karl Adolf Blech von 1840.
246 Seiten, 9.80 Euro