rōsio , ōnis, f. (rodo), das Nagen, Fressen, Reißen, ... ... u. 175 a. Gargil. Mart. cur. boum § 17: inflationes rosionesque praecordiorum, Plin. 23, 43.
fossio , ōnis, f. (fodio), I) das ... ... 2, 25. Col. 4, 14, 2 u.a.: Plur., fossiones agri, Cic. de sen ... ... 5, 30. – b) das Graben = Ausgraben, fossio puteorum u. Plur. fossiones puteorum, Vitr. 8, 6 (7), 12. – II ...
ērōsio , ōnis, f. (erodo), das Zerfressen werden, der Krebs, im Plur., genarum erosiones, Plin. 23, 70.
effossio , ōnis, f. (effodio), a) die Ausgrabung, Plur., Cod. Theod. 10, 19, 10. – übtr., die Zerstörung, Augustin. c. duas epp. Pelag. 4, 6, 15. – b) insbes ...
explōsio , ōnis, f. (explodo), das Ausklatschen, Auspochen, ludorum explosiones, Cael. in Cic. ep. 8, 11, 4.
īnfossio , ōnis, f. (infodio), das Eingraben, Pallad. 3, 16.
symposion u. -posium , iī, n. (συμπόσιον), das Gastmahl, Alexandreae symposia obire, Apul. apol. 57. – Titel einer Schrift des Plato, Nep. Alc. 2, 2. ...
suffossio , ōnis, f. (suffodio), das Untergraben, Unterwühlen, ... ... bei Vitr. 1, 5, 5 Rose (Schneider suffossores): cum ipsum solum suffossionibus et cuniculis tremeret, Sen. ep. 49, 8.
supplōsio , ōnis, f. (supplodo), das Aufstampfen, pedis, Cic ... ... u.a. Quint. 10, 7, 26 u.a.: pedis dexteri rara supplosio, Cornif. rhet. 3, 27: pedis nulla supplosio, Cic. Brut. 278.
perfossio , ōnis, f. (perfodio), das Durchbrechen der Wand, der Einbruch, Itala exod. 22, 2.
retrōsior , s. retrōrsus, a, um.
aposiōpēsis , is, Akk. in, Abl. i, f. (ἀποσιώπησις), das Abbrechen mitten in der Rede (rein lat. reticentia), eine rhet. Fig., Serv. Verg. Aen ...
circumfossio , ōnis, f. (circumfodio), das Umgraben, Augustin. serm. 72, 3.
ēbriōsus , a, um (ebrius), dem Trunke ergeben, der Trunkenbold, Cic. u.a. – Compar., in his libidinosior Anacreon an ebriosior vixerit, Sen. ep. 88, 33: ebriosa (saftreiche) acina ebriosioris (Postumiae), Catull. 27, 4.
pilōsus , a, um (2. pilus), behaart, haarig ... ... gemachtes), Corp. inscr. Lat. 8, 4508: homo, Vulg.: pilosiora folia, Plin.: ursis asperior pilosiorque, Priap. – subst., pilōsus, ī, m. (sc. homo), ...
spūmōsus , a, um (spuma), voll ... ... eig.: litora, Catull.: undae, Ov.: pulmo, Plin.: Compar., Addua spumosior, Claud. VI. cons. Hon. 458: sputa fulviora vel spumosiora, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144. – ...
strigōsus , a, um (1. striga), ... ... Pers., canis, Colum.: equus nimis st., Masur. Sabin. fr.: equi strigosiores, Liv.: (ut capra) largi sit uberis et non strigosissimi corporis, Colum. – bildl., strigosior, v. Redner, Cic. Brut. 64.
sūmptuōsus , a, um (sumptus), I) mit vielen Kosten, ... ... sumptuosa, Caes.: quod id bellum sumptuosum ac damnosum ipsis Romanis esset, Liv.: ludi sumptuosiores, Cic.: convivia sumptuosiora, Vopisc.: cena sumptuosissima, Sen. rhet.: sumptuosissimi operis, Stat. – II) ...
rōsus , ūs, m. (rodo) = rosio, Marc. Emp. 28.
rōsūra , ae, f. (rodo) = rosio, Plin. Val. 2, 28.
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro