2. pario , peperī, partum, paritūrus, ere (zu Wurzel *per, ... ... hervorbringen, fruges et reliqua, quae terra pariat, Cic.: ligna putrefacta pariunt vermiculos, Lucr.: urbes, Cic. – ... ... / Archaist. Fut. paribis, Pompon. com. 20: Infin. parire, Enn. ann. 10 ...
2. Paris , idis, m. (Πάρι ... ... Mart. 12, 52, 10. Hyg. fab. 91; Parin, Prop. 3, 1, 30. Ov. rem. 457; met. ... ... 37. Ov. rem. am. 573: Abl. Pari, nach Prisc. 7, 58. ...
1. pario , āvī, ātum, āre (par), gleichmachen, dah. I) refl. pariare u. medial pariari = gleich sein, Tert. de anim. 30 u. 32 ...
1. paris , s. pār /.
fario , ōnis, m., ein Fisch, viell. Lachsforelle, Auson. Mos. 130.
... , I) eig.: paries cubiculi, Plin. ep.: fornicum parietes, Liv.: latericii parietes, Plin.: parietem ducere (führen, ziehen) ... ... ) exstruere, Caes.: perfodere parietem od. parietes, Plaut., fornicum parietes, Liv.: transfodere parietem, ...
farīna , ae, f. (far), das Mehl, ... ... Cels.: nigra, Mart.: hordeum in farinam subtilem molere, Plin.: frugem in farinam redigere, Oros.: farinam depsere, subigere, Cato.: farinam aquā spargere et assiduā tractatione perdomare fingereque ... ... 8, 16, 5. – bildl., materna tibi farina est ex crudissimo Ariciae pistrino, deine Mutter ...
Parium ( Parion ), iī, n. (Πάριον), Hafenstadt ... ... 1. § 97). Val. Flacc. 2, 622. – Dav. Pariānus , a, um, parianisch, civitas, Cic.: colonia, Plin.
fārior , ārī (viell. st. harior, vgl. fariolus = hariolus [s. d.], sagen, XII tabb. 8. fr. 22 ( bei Gell. 15, 13, 11), wo Schöll fatiatur = fatetur liest; vgl ...
parito , āre (Intens. v. paro), eben damit umgehen, eben sich anschicken, eben im Begriffe sein zu usw., mit folg. Infin., Plaut. merc. 649: mit folg. ut u. Konj., Plaut. Pseud. 486.
parīās , ae, m., s. parēās.
Parion , iī, n., s. Parium.
Parius , a, um, s. Paros.
... u. Cic.: expugnandi pariter cogendique ad deditionem spe amissā, Liv.: pariter ac si etc., ... ... als wenn, Sall.: mit folg. qualis, Sall.: pariter... pariter, wie im griech. ἅμα... ἅμα, pariter Phoebes, pariter maris ira recessit, Ov.: m. folg. ...
Parīsiī , ōrum, m., eine Völkerschaft im keltischen Gallien, mit der Hauptstadt Lutetia (Parisiorum), j. Paris, Caes. b. G. 6, 3; ... ... 5, 1. – Dav. Parīsiacus , a, um, parisisch, Ven. Fort. vit. ...
cappari , n. indecl. (κάππαρις), die noch geschlossene Blütenknospe der Kaperstaude, die Kaper, gesammelt u. als Gewürz gebraucht, Cels. 4, 9 (16) extr. Plin. 24, 121 u. ...
nefāriē , Adv. (nefarius), gottlos, ruchlos, verrucht, Cic. u.a.: alqd nefarie facere od. committere, etwas Gottloses, Ruchloses tun, begehen, Cic.
bifāriē , Adv. (bifarius), zweifach, Cassiod. de orat. 1. p. 601 ed. Garet. Victorin. Petav. fabric. mundi p. 313 M.
aparinē , ēs, f. (ἀπαρίνη), Klebkraut (Galium Aparine, L.), Plin. 27, 32.
paritās , ātis, f. (par), die Gleichheit (Ggstz. imparitas), Arnob. 2, 50. Boëth. arithm. 1, 5.
Buchempfehlung
Drei Erzählungen aus den »Neuen Dorf- und Schloßgeschichten«, die 1886 erschienen.
64 Seiten, 4.80 Euro