sīca , ae, f. (seco), I) der Dolch ... ... , Val. Max.: ferreā sicā confodere alqm, Suet.: haec sica istam Appiam nece Papirii cruentavit, Cic.: quotiens tibi iam extorta est sica ista de manibus! Cic.: ...
pācifico , āvī, āre (pax u. facio), I) ... ... II) besänftigen, beruhigen, mentem suam, Sen. Agam. 225: aures Pieriis modis, Claud. in Rufin. lib. 2. praef. 20.
carbo , ōnis, m. (über die Etymol. s. Walde 2 S. 129 f.), die Kohle übh., ausgeglüht od. glühend (hingegen pruna ... ... , a), Seren. Samm. 725. – B) Carbo, als Beiname der Papirii.
suspīrium , iī, n. (suspiro), I) das tiefe ... ... vultum ima ad suspiria ducere, zu tiefen S. verziehen, Ov.: pectus laxare suspiriis, Pacat. pan.: cum uxor vigilias somnos suspiria matri Liviae patefaceret, Tac.: ...