2. Placentia , ae, f., Stadt im zispadan. Gallien am Po, im zweiten ... ... Cic. – Plur. subst., Placentīnī, ōrum, m., die Einwohner von Placentia, die Placentiner, Liv.
1. placentia , ae, f. (placeo), das Gefällige, Apul. de dogm. Plat. 2, 6.
verto (archaist. vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... animum in bonum, Tac.: animum alias ad curas, Tac.: consilia curasque in oppugnationem Placentiae, Tac.: venena et artes in alium, Tac.: in nos vertite iras, ...
īnfrā (statt inferā [sc. parte], v. infer ... ... , accubuerat supra me Atticus, infra (sc. me) Verrius, Cic.: illa (Placentia) infra eum accubans, Liv.: ii, qui infra ipsum cubabant, Curt. – ...
quasso , āvī, ātum, āre (Intens. v. quatio), ... ... 2. – b) eine Örtlichkeit, beunruhigen, heftig bedrängen, quassata Placentia bello, Sil. 8, 593: in quassata bellis urbe, in der durch ...
Aemilius , a, um, Name eines der ältesten patrizischen Geschlechter Roms ... ... , die, an die via Flaminia sich anschließend, von Ariminum über Bononia nach Placentia führte, Liv. u.a. – Aem. pons, in der ...