Plancius , a, Name eines röm. Geschlechts, aus dem bes. Cn. Plancius bekannt ist, der als Quästor in Mazedonien dem Cicero während seiner ... ... a. – Dav. Planciānus , a, um, plancianisch, des Plancius, senatus consultum, Ulp. dig. ...
cūstōdio , īvī od. iī, ītum, īre (custos), ... ... 1) eig.: a) übh.: α) leb. Wesen: quod (Plancius) me vel vi pulsum vel ratione cedentem receperit, iuverit, custodierit, Cic. ...
illūstrius , Adv. Compar. u. illūstrissimē , Adv. Superl ... ... : quae omnia illustrius apparent, Apul. apol. 83: haec omnia illustrius commemorabuntur et planius, cum etc., Arnob. 2, 4: quis hostis et quid genus... Q ...
bene , Adv. (vom alten benus st. bonus), ... ... od. loqui, Cic.: non optime Graece, sed tamen libere respondere, Cic.: planius ac melius dicere alqd, Hor.: qui optime dicunt, die Beredtesten, Cic ...
plānē , Adv. (planus), eben, flach, I) ... ... mit klaren Worten, deutlich, klar, ausdrücklich, geradezu, rundheraus, loqui, Cic.: planius dicere, Cic.: planissime explicare, Cic.: plurimae leges planissime vetant, Cic.: disertissime ...
apertē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... insimulare, Cic.: aperte indicat (lex) posse rationem haberi non praesentis, Cic. – planius atque apertius dicam, Cic.: ut genera quam possem apertissime otenderem, Quint.
balbus , a, um, (vgl. βαμβάλειν), stammelnd, ... ... , primam litteram ( das R) non posset dicere, perfecit meditando, ut nemo planius esse locutus putaretur, Cic.: os pueri b., Hor.: verba b., Hor.: ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... libentissime, Cic.: aber legere (vorlesen) alci litteras, Tac.: tuae litterae planius loquebantur et uberius quam volgi sermo, Cic.: alci per litteras magnopere mandare, ...
pertineo , tinuī, ēre (per u. teneo), sich ... ... es führt zu nichts, es hat keinen Zweck, si ad rem non pertinet planius ostendere, quod etc., Cornif. rhet. 4, 37 Kays.: u. bes ...