scuta , ae, f., s. scutra.
Scytha , ae, m. u. Scythēs , ae, ... ... Tert. adv. Marc. 1, 1. – Plur. Scythae, die Szythen, ... ... , 150. – als (poet.) Adi. Scythēs u. Scytha , ae, comm., szythisch, Nom. Taurus Scythes, ...
scytala , ae, f. u. scytalē , ēs, f. (σκυτάλη), die ... ... (überall gleich dicke) Schlange, Solin. 27, 30. Lucan. 9, 717: scytale et angues, Plin. 32, 54.
scūtāle , is, n. (scutum), das schild-, rautenförmige Schleuderleder, Liv. 38, 29, 6 u. 42, 65, 10; vgl. Charis. 118, 34.
cassīta , ae, f. (1. cassis), die Haubenlerche (Alauda cristata, L.), Gell. 2, 29, 3 sqq.
dēnsitās , ātis, f. (densus), I) die ... ... , umoris, Plin.: nemorum, Amm.: saltus, Vulg.: limus in densitatem coit, Plin. – meton., ... ... vet.: durior saxis nivium dens., Cl. Mam. pan.: Plur., silvarum densitates, Arnob. 7, 46: nubium densitates, Apul. de mund. 9. – II) übtr., die ...
salsitās , ātis, f. (salsus), die salzige Beschaffenheit, ... ... a) übh.: irrigare salsitatem gentium, Augustin. in psalm. 73, 17. – b) ... ... Sardorum, Hieron. contr. Lucif. § 14 zw. (die Handschrn. falsitate).
falsitās , ātis, f. (falsus), die Falschheit, Unwahrheit einer Sache, schedularum, Hieron. c. Rufin. 3, 5. – u. meton. = die Unwahrheit, Fälschung (als Sache), Lact. 5, 3, 23 ( ...
scūtātus , a, um (scutum), mit einem Türschilde-, ... ... manus, Sil.: equites, Verg.: praefectus scutatae cohortis (Leibkohorte, s. scūtāriusno. II, A, 2), Corp. inscr. Lat. 11, 3801. – Plur. subst., scūtātī, ōrum, m., Langschildner, ...
sītanius , a, um (σητάνειος od. σητάνιος), heurig, vom heurigen Jahre, triticum, Sommerweizen, Plin.: panis, Brot aus Sommerweizen, Plin.: cepa, Apic.
parasīta , ae, f. (parasitus), die Schmarotzerin, die Schranze, Hor. sat. 1, 2, 98. – übtr., attrib. v. Tieren, avis par., Plin. 10, 68.
obēsitās , ātis, f. (obesus), die Fettigkeit, Feistigkeit, ventris, Suet.: nimia corporis, Colum.: cuiusdam, Suet.: übtr., v. Bäumen, Plin.
forsitan (in Handschr. auch forsitam), Adv. (st. fors sit an), vielleicht, etwa, Ter., Cic. u.a. Vgl. Krebs-Schmalz Antib. 7 Bd. 1, 603.
caesitās , ātis, f. (caesius), die blau-graue Farbe, oculorum, Boëth. in Porph. comm. 4 u. ö.
scītātio , ōnis, f. (scitor), das Nachfragen, die Erkundigung, Amm. 18, 5, 1.
scītātor , ōris, m. (scitor), der Erforscher, Amm. 22, 8, 10 G.
fuscitās , ātis, f. (fuscus), die Dunkelheit, Finsternis, Apul. de mund. 33.
scytanum , ī, n., ein Mittel, die Annahme der Farbe zu fördern, Plin. 33, 38.
scūtārius , a, um (scutum), zum Schilde gehörig ... ... regg. 14, 27 u. 28 u.a.: schola scutariorum et scutariorum clibanariorum, Cod. Theod. 14, 17, 9. – 3) ... ... 5; vgl. palmularius. – B) scūtārium, iī, n. = ἀξίωμα στρατιωτικόν, Gloss. II, ...
... 43, 8. – Dav. Lūsītānus , a, um, lusitanisch, aus Lusitanien, Viriathus Lusitanus, Cic., genere Lusitanus, Aur. Vict.: Lus ... ... – Plur. subst., Lūsītāni, ōrum, m., die Lusitaner, Cic.
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro