Seleucus , ī, m. (Σέλευκος), mit dem Beinamen Nicator (ὁ Νικάτωρ), ein berühmter Feldherr Alexanders des Gr., dann Statthalter in Babylon u. Medien, zuletzt König in Syrien, Plaut. mil. 75 ...
Macetae (Macedae), ārum u. ûm, m., I) = ... ... Sil. 14, 5. – II) (weil Antiochus der Große ein Urenkel des Seleukus Nikator, viell.) = Syri, Sil. 13, 878.
per-maneo , mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben, verbleiben, ausharren, I) im allg.: Seleucus in maritima ora permanens, Liv.: p. in acie, Hirt. b. G ...
Thyatīra , ae, f. u. Thyatīra , ōrum, n ... ... (Θυάτειρα), eine Stadt in Lydien, von Seleukus Nikator erneuert, vorher Pelopia gen., jetzt Akhissar, fem. b. ...
ē-doceo , docuī, doctum, ēre, jmd. etwas ... ... von allem genau unterrichtet, Sall.: m. de u. Abl., Seleucus edoctus de origine sua, Iustin. – Übtr. v. abstr. Subjj., ...
im-mineo , ēre (zu Ϝ*men-, emporragen; vgl. ... ... imminet fortuna, Liv. – absol., videt hostes imminere, Caes.: imminebant enim Seleucus, Lysimachus, Ptolemaeus, Nep. – imbres imminentes, Hor.: gestus imminens, drohende ...
... Fluß mit dem Euphrat verband, erbaut von Seleukus Nikator, j. El-Madaien, Cael. in Cic. ep. ... ... (Σελεύκεια ἡ τραχεια), von Seleukus Nikator nördlich von der Mündung des Kalykadnus gegründete Stadt Ciliciens, j. ...