agitātrīx , īcis (fem. zu agitator, s. Charis. 44, 16), die in Bewegung setzt, a) eig.: silvarum ag. Diana, Arnob. 4, 22. – b) übtr.: anima ag. aliorum, Antreiberin, Apul. ...
auctārium , ī, n. (augeo), die Zugabe, Zulage (zu einer Summe), immo auctarium adicito, vel mille nummûm plus quam poscet, Plaut. merc. 490 (cod. A auctorarium); vgl. Paul. ex Fest. 14, 17.
annotātor (adnotātor), ōris, m. (annoto), I) der belauschende Beobachter Plin. pan. 49, 6. – II) der die jährlichen Einkünfte nachprüft, der Kontrolleur, Cod. Theod. 12, 6, 3.
adūlātrīx , īcis, f. (adulator), die kriechende Schmeichlerin, gew. attrib., Treb. Poll. Claud. 3, 7. Tert. de anima 51.
2. attonitus (adtonitus), Abl. ū, m. (attono), die Verzückung, Begeisterung, Ven. Fort. 8, 6, 134.
acceptrīx , īcis, f. (acceptor), die Empfängerin (Ggstz. dator), Plaut. truc. 571. Corp. inscr. Lat. 6, 32323.
allocūtor (adlocūtor), ōris, m. (alloqui), der Anredende, bes. der tröstende Zusprecher, Gloss. V, 185, 10.
red-adopto , āvī, āre, wieder an Kindes Statt annehmen, wieder adoptieren, denuo alqm, Modestin. dig. 1, 7, 41.
allevātor (adlevātor), ōris, m. (1. allevo), der Aufrichter, Erhöher, humilium, Tert. adv. Marc. 4, 36.
astrūctor (adstrūctor), ōris, m. (astruo), der Beweisführer, Ven. Fort. de vit. S. Mart. 2, 404.
adoptulus , ī, m. (adopto), viell. das Adoptivsöhnchen, Eutych. art. 1, 6. p. 453, 33 K.
affectātē (affecto), manieriert, Mart. Cap. 5. § 551. Serv. Verg. georg. 1, 8.
co-aegrōto , āre, mit krank sein, Hieron. adv. Iovin. 1, 47.
abstantia , ae, f. (absto), die Entfernung, der Abstand, Vitr. 9, 1, 11.
... entfernt, I) eig.: quae (Aetolia) procul barbaris disiuncta gentibus, Cic.: in locis disiunctissimis maximeque diversis, Cic ... ... 16, 8, 12. – 2) als t. t. der Rhetor., unzusammenhängend, abgebrochen, Cic. part. or. 21. – ...
assectātor (adsectātor), ōris, m. (assector), der unablässige ... ... cum ducibus ipsis, non cum comitatu assectatoribusque confligant, Cic.: quidam vetus assectator ex numero amicorum, Cic. ... ... Rhetor, Plin.: Apollodorus assectator Democriti, Plin.: cum diutule auditor assectatorque Protagorae fuisset, Gell.
affectātio , ōnis, f. (affecto), I) das eifrige Streben, das Trachten, ... ... g. Ursprung, Tac.: mire circa id (verst. aes Corinthium) multorum aff. furit, viele streben mit wahnsinniger Begier danach, Plin.: caeli ...
... (Ggstz. dignitas), hominis, Cic.: accusatoris, Cic. – II) übtr.: A) das in jmds. ... ... . u. Infin., Liv. 4, 51, 6. – B) meton., das Gefühl des Unwürdigen, der Unwille, Unmut ...
adhortātio , ōnis, f. (adhortor), die Aufmunterung, ... ... , sermonem disputationemque veniamus, Cic.: prae clamore poscentium pugnam nulla adhortatio imperatoris audita est, Liv.: mutuā adhortatione firmati, Curt.: adhortatio invicem (gegenseitige) totam alacri clamore pervasit aciem, Liv.: προτροπώ adhortatio ad aliquam ...
morticīnus , a, um (mors), gestorben, abgestorben, I) eig., nur von Tieren, wie unser ... ... Levit. 11, 11 u.a. – II) übtr., abgestorben, caro, Sen.: clavus, Leichdorn, Plin.: urnas reorum morticinas lambere, Gräber der Toten, Prud.
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro