Thēbais , Thēbānus , s. Thēbae.
ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... ut haec non eodem labefacta motu concĭdant, Cic.: fuit et disertus, ut nemo Thebanus ei par esset eloquentiā, Nep. C) zur Bezeichnung einer Absicht, ...
vigeo , uī, ēre (vgl. vegetus; altind. vāja ... ... Hor.: qui ante victores viguerant, Nep.: vigebat Mnesarchus, Cic.: Lacedaemonius Leonidas, Thebanus Epaminondas vigent, glänzen in ihren Vorträgen, Cic.: quem (Philonem) in ...
animus , ī, m. (griech. ἄνεμος, Wind, Hauch ... ... aequus u. iniquus: animus alius ad alia vitia propensior, Cic.: (Aristides Thebanus) omnium primus animum pinxit et sensus hominis expressit, quae vocant Graeci ἤθη, ...
... diesem Theben, Ov. – D) Thēbānus , a, um, 1) nach Thebä in Böotien gehörig, ... ... wie sie die Sphinx bei Theben vorzulegen pflegte, Mart. – subst., Thebānus, ī, m., einer aus Theben, ein Thebaner, ...