obtūsiangulus , a, um (obtusus u. angulus), stumpfwinkelig, triangulum, Boëth. art. geom. p. 376, 9 Fr. Gromat. vet. 378, 17 (wo bei Lachmann im Text noch obtusum angulum).
oestrus , ī, m. (οιστρος ... ... a) die weissagerische oder poetische Raserei, Begeisterung, der Enthusiasmus, Stat. u.a. – b) die Raserei ...
ambligōnius (amblygōnius), a, um (ἀμβλυγώνιος), stumpfwinkelig (rein lat. obtusiangulus), Gromat. vet. 297, 1. Ps. Boëth. art. geom. 376, ...
cupidus , a, um, Adi. m. ... ... eine Person strebend, α) im guten Sinne, von Enthusiasmus für jmd. beseelt, jmdm. enthusiastisch ergeben, jmdm. gewogen, homo tui cupidus, nostri ...
... . 10, 51, die dah. Amathūsia (Ἀμαθουσία) heißt, ... ... , 15, 15. Tac. ann. 3, 62. – Dav. Amathūsiacus , a, um, von od. aus Amathus, ...
... 11, 7, 4. – B) Tūscia , ae, f., das Land der Tusker, Tuskien, Etrurien, ... ... 5, 32 Müller mit Recht Tusci liest, obgleich die Hdschrn. Tuscia haben). – C) Tūscānicus , a, um, tuskanisch, ...
cor-ruo , ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), ... ... spicas, Varro LL. – 2) übtr.: in quo me corruerit genere (Amathusia), ins Verderben stürzte, Catull. 68, 52. – B) insbes., ...
duplex , plicis (duo u. zu plango, plāga), eig ... ... 962;), Ggstz. simplex (ἁπλοῦς), Ulixes, Hor.: Amathusia, Catull. – / Abl. Sing. gew. duplicī (s. Neue ...
ārdēns , entis, PAdi. m. Compar. u. Superl ... ... , Cic.: verbum aliquod ardens, ut ita dicam, ein, so zu sagen, enthusiastischer Ausdruck, ein Ausdruck der Begeisterung, Cic.: aber im üblen Sinne, ...
impetus , ūs, m. (impeto), das Vorwärtsdrängen, ... ... ullus nec vis esse possit, Cic. – impetus divinus, göttliche Eingebung, Begeisterung, Enthusiasmus, Cic.: u. so impetus sacer, Ov.: u. calorem ...
spīritus , ūs, m. (spiro), der Hauch, ... ... der Begeisterung, der Geistesaufschwung, die Begeisterung, der Enthusiasmus, das Feuer, divinus, Liv.: poëticus, Quint.: mihi ...
cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... im guten Sinne, die leidenschaftliche Hingebung, Ergebenheit, der Enthusiasmus, tanta erat magnificentia apud opulentiores, cupiditas apud humiliores, Hirt. b. ...
1. attonitus (adtonitus), a, um, PAdi. (v. ... ... , ibid. 11, 20. – β) (= ενθουσιάζων) in Verzückung geraten, enthusiasmiert, begeistert, attonitae Baccho matres, Verg.: vates, Hor.: Britannia hodieque eam ...
corrēctor , ōris, m. (corrigo), I) der Berichtiger ... ... die kaiserl. Gebäude zu beaufsichtigen hatte, Lucaniae, Eutr.: Italiae, Inscr.: correctoris (Tusciae) potestas, Amm.: correctores et praesides provinciarum, ICt.