cubi , Adv. (archaist = ubi), a) relat. = ... ... . 934: nescio cube (= cubi), Prob. App. 199, 16 K.; vgl. Ritschl Rhein. Mus ... ... trin. 158. – b) indefin. = irgendwo, s. nēcubi, nuncubi, sīcubi. – Vgl. Neue-Wagener Formenl. 3 2, 658 ...
dubiē , Adv. (dubius), schwankend, I) subjektiv = ... ... , d. gaudet, Ov. met. 10, 287: inter confessum dubie dubieque negantem, halb geständig, halb leugnend, Ov. ex Pont. ... ... 4, 16, 3: Herculanensis oppidi pars ruit dubieque stant etiam quae relicta sunt, Sen. nat. qu ...
dubiō , Adv. (dubius), zweifelhaft, nec dubio, unzweifelhaft, Apul. met. 9, 2. Heges. 1, 16, 3.
gubia (guvia), ae, f., der Hohlmeißel, Veget. mul. 1, 26, 2. Isid. orig. 19, 19, 15.
Dūbis , is, m., Nebenfluß der Saône, j. Doubs, Caes. b.G. 1, 38, 4.
... Ov.: socii, Liv.: verbum aliquod dubiae significationis, Sen.: dubiae crepuscula lucis, die D. des Zwielichts, ... ... dubium sit, quin etc., Cic.: dubiumne est od. cui dubium est, quin etc.? ... ... Ter.: u. so in dubium futurum esse, Ov.: in dubio esse, in Gefahr ...
... alcis, Verg.: temerare patrium cubile, Ov.: sociare cubilia cum alqo, Ov.: venerat (Faunus adulter) ... ... (jungen Hunde), Varro: rimosa cubilia (apium), Verg. – congerere cubilia (v. Schaben, ... ... Caes.: excutere (aufscheuchen) cubilibus feras, Plin. pan.: fodere cubile (v. Fuchs, v ...
... . u.a.: ne dubita, Verg.: non erat prorsus unde dubitarem, Augustin. conf. 7, ... ... auctor dubitaretur, Tac.: dubitatus parens, Ov.: Attice, iudicio non dubitande meo, dem mein ... ... Lebl., unsicher sein, schwanken, manus dubitat, Quint.: fama dubitat, Flor. – II) im Entschlusse = ...
Anūbis , is u. bidis, Akk. bim u. (bei Spät ... ... c. 11 (u. dazu Hildebr. S. 1027). – / Nbf. Hanūbius , Firm. math. 3, 1, 1. p. 91, 13 Kroll ...
iūbilo , āvī, āre (iubilum), I) intr.: a) ein wildes ... ... Vögeln, kreischen, iubilat milvus cum vocem dat, Gloss. IV, 102, 30. – b) ... ... – II) tr.: a) jmd. anschreien, quis me iubilat? Apriss. com. 1. ...
... 59 u.a. – aliubi... aliubi, hier... dort, Varr. r.r. 1 ... ... 5 u. Plin. 12, 6, 5: aliubi... aliubi... aliubi, Plin. 11, 33: aliubi atque aliubi, hier und dort, bald hier, bald dort, ...
cubito , āvī, āre (Frequ. v. cubo), oft liegen, zu ... ... Cic.: in cunis, Plaut.: in dolio, Sen.: hic, Plaut.: super pedes cubitantis (Agrippinae) reclinis, Tac. – bl. liegen, ...
būbīle , is, n. (bos), der Rinder- od. Ochsenstall, Plaut. Pers. 319. Cato r.r. 4. Varr. r.r. 1, 13, 1. Col. 1, 6, 4. Vitr. 6, 6. § 1 u. 2 ...
bubino , āre (vgl. altind. gūtha -h), mit dem Monatlichen besudeln, Paul. ex Fest. 32, 1 u. Gloss. (s. Löwe Prodr. p. 313 sq.).
Esubiī , iōrum, m., ein keltisches Volk in der heutigen Normandie, Caes. b. G. 2, 34; 3, 7, 4 u. s.
cubitum , ī, n. u. cubitus , ī, m. ( ... ... cubitum) als Längenmaß, die Elle, cubitum longae litterae, Plaut.: gladii tenues longi quaterna cubita, Liv.: columella tribus cubitis altior, Cic. – Sprichw. (aus ...
iūbilum , ī, n., a) der freudige Aufschrei, das ... ... ), Amm. 22, 4, 6. – / Gloss. V, 305, 31 ›iubilum, sibilum (Kreischen) portae‹.
alicubī , Adv. (aliquis u. ubi), irgendwo, si salvus sit Pompeius et constiterit al., Cic. – hic al. parare, Cic.: hic prope adesse al., Ter. – wiederholt, ut al. obstes tibi, al. irascaris, al ...
2. cubitus , ūs, m. (cubo), I) das Liegen, c. in fimo, Plin.: supini cubitus, Plin. – v. Schlafenliegen, Cato r. r. 5, 5. ...
cubicus , a, um (κυβικός), kubisch (als mathem. t. t.), rationes (Verhältnisse), Vitr. 5. praef. 3: soliditas, Mart. Cap. 2. § 102: figura, Chalcid. Tim. 20 ...
Buchempfehlung
Eine Reisegruppe von vier sehr unterschiedlichen Charakteren auf dem Wege nach Braunschweig, wo der Luftschiffer Blanchard einen spektakulären Ballonflug vorführen wird. Dem schwatzhaften Pfarrer, dem trotteligen Förster, dem zahlenverliebten Amtmann und dessen langsamen Sohn widerfahren allerlei Missgeschicke, die dieser »comische Roman« facettenreich nachzeichnet.
94 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro