Caelimontānus , a, um (Caelimontium), zum Cälimontium gehörig, cälimontanisch, campus Caelemontanus (so!), Corp. inscr. Lat. 6, 9475. – subst., Caelimontāna, ae, f. (sc. porta), das cälimontanische Tor, Cic. ...
Codānus sinus , die Ostsee mit den dänischen Inseln, Mela 3, 3, 4 u. 3, 6, 7 (3. § 31 u. § 54).
extrāmundānus , a, um (extra u. mundus), außerweltlich, Hieron. interpr. Orig. in Ezech. hom. 14, 2. Mart. Cap. 1. § 38 u.a.
circummūrānus , a, um (circum u. murus), außerhalb der Mauern, auswärtig, bella, Amm. 14, 6, 4: pericula, Amm. 21, 13, 2.
circumpadānus , a, um, rings um den Po (Padus) befindlich, campi, Liv. 21, 35, 9: lanae, Plin. 8, 190: musta, Plin. 14, 125.
Fortūnātiānus , s. Atīlius.
Germāniciānus , a, um, s. Germānī.
ante-merīdiānus , a, um, vormittägig, Vormittags - (Ggstz. postmeridianus), ambulatio, Cic.: litterae, ein vormittags empfangener Br., Cic.: dies, Vormittag, Sen.
chamaeplatanus , ī, f. (χαμαιπλάτανος), die Zwergplatane, Plin. 12, 13.
cōnsistōriānus , ī, m. (consistorium), der Beisitzer, Gehilfe im kaiserl. Kabinett, Spät.
Cōnstantīniānus , s. Cōnstantīnus.
Ammiānus Marcellīnus , ī, m., ein um die Mitte des vierten Jahrh. nach Chr. (wahrsch. zu Antiochia in Syrien) geborener Grieche, Verfasser von Rerum gestarum libri XXXI, d.h. einer Geschichte des röm. Reichs von Nerva bis zum Tode des ...
Abella , ae, f., Stadt in Kampanien, ... ... 1208: Plur.-Form Abellae, Charis. 35, 8. – Dav. Abellānus , (in Hdschr. u. Ausgg. auch Avellanus), abellanisch, oppidum, Serv. u. Isid.: bes. ...
Compsa , ae. f., Stadt der Hirpiner ... ... 23, 1, 1. Vell. 2, 68, 3. – Dav. Compsānus , a, um, aus od. von Kompsa, kompsanisch, Consanus (= Compsanus) municeps, Cic. Verr. 5, 158: C. Trebius, Liv.: ager ...
Cerretānī , ōrum, m., ein iberisches Volk im tarrakon. Hispanien ... ... geteilt, Plin. 3, 22. Sil. 3, 357. – Dav. Cerretānus u. Cerritānus , a, um, cerretanisch, perna Cerret., Mart. 13, 54 ...
aēnātōrēs , um, m. (aēnus, ahēnus) = aēneatores (s. aēneātōr), Amm. 16, 12, 36.
... Münze, etwa wie unser Dreier, curque iuvent nostras aera vetusta manus. Aera dabant olim, Ov.: centum aureolos sic velut aera roget, Mart ... ... das im Würfelspiel gewonnene Geld, Gell. 18, 13, 4 (da manus = der Wurf im Spiel, Suet, Aug. 71 ...
ad-do , didī, ditum, ere, I) beitun, beigeben ... ... (Ggstz. demere, adimere), 1) eig.: epistulas in fasciculum, Cic.: manus alcis in vincla, Ov.: album in vestimentum, auftragen auf usw., Liv ...
cēno ( nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, ... ... , cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic ...
artē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... Lockern, Schlaffen, eng, fest (Ggstz. laxe), arte colligare manus, Plaut. (u. so nimis arte colligor, Naev. com ...
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro