anēthum , ī, n. (ἄνηθον), eine wohlriechende Pflanze, Dill (Anethum graveolens, L.), Verg. ecl. 2, 48. Col. 11, 3, 42. Plin. 19, 167. Hier. ep. 69 ...
cannētum , ī, n. (canna), das Schilfgebüsch, Röhricht, Pallad. 3, 22, 2 u. 24, 13. Cassiod. var. 2, 40, 6.
castanētum , ī, n. (castanea), der Kastanienwald, Col. 4, 30, 2 u. 4, 33, 3. Pallad. 12, 7, 21.
marathrum (marathum u. maratum), ī, n. (μά ... ... 961;αθρον), Fenchel, rein lat. feniculum (Anethum foeniculum, L.), Plin. 8, 99; 20, 110; 21, 54 ( ...
anēthātus (anētātus), a, um (anethum), mit Dill angemacht, pullus, Apic. 6, 239: ius, Apic. 7, 287.
menta (mentha), ae, f. (μίνθη), ... ... mentha). Vulg. Luc. 11, 42. Arnob. 7, 16: mentha et anethum, Vulg. Matth. 23, 23. Hieron. epist. 69, 4: Plur ...
planētae , ārum, m. (πλανηται) u. planētes , um, m. (πλάνητες ... ... Gell. 14, 1, 12. Chalcid. Tim. 87 (wo auch Genet. planetum).