impūges (inpūges) = ἅπυγος, Gloss. II, 243, 30: qui minores naticas (Arschbacken) habet, Gloss. II, 584, 40.
grammaticus , a, um (γραμματ ... ... I) adi.: ars, Cornif. rhet.: grammaticae artis magistri, Firm.: tribus grammaticas ambire, die Zünfte der Grammatiker, Hor. – II) subst.: A) ...
ad-ōro , āvī, ātum, āre, seine Rede an ... ... Stat. silv. 3. praef.: septimum decimum alcis consulatum, ibid. 4. praef.: Sarmaticas expeditiones, Incert. pan. Const. Caes. 5, 1 zw. – ...
pendeo , pependī, ēre (Intens. zu pendo), hangen, ... ... r. r. 2, 4, 11: cyathus pendet drachmas X, mna pendet drachmas Atticas centum, Plin. 21, 185: Lucio Titio modios centum, qui singuli pondo ...
tribus , ūs, f., I) einer der drei Stämme od. ... ... transferri = (versetzt werden) ignominia est, Plin. – scherzh. übtr., grammaticas ambire tribus, die Stimme der Grammatikerzünfte, Hor. ep. 1, 19, ...
in-undo , āvī, ātum, āre, I) tr. überschwemmen ... ... Aen. 10, 24 (vgl. no. II, b): urinam eius omnes Asiaticas gentes inundasse, Val. Max.: Cilicia inundata sanguine Persarum, Curt.: vestro sanguine ...
prōicio , iēcī, iectum, ere (pro u. iacio), I ... ... , 2. – b) verbannen, verweisen, alqm in insulam, Tac.: Sarmaticas proiectus in oras, Ov. – c) in die Flucht schlagen, ...
errāticus , a, um (1. erro), I) umherirrend, ... ... 10, 13. – II) kausativ, in die Irre führend, erraticas semitas moliamur, Augustin. serm. 150, 9.