aurīga , ae, m., in der Vulgärspr. ōrīga ... ... A) eig., Caes. u.a.: non auriga piger, Hor.: auriga currus paterni, Ov. – beim fem., ... ... . Aen. 12, 918: u. (bilbl.) velut auriga rectrixque membrorum anima, Col. 3, 10 ...
Calauria , ae, f. (Καλαυρία), eine Insel im Saronischen Meerbusen, der Stadt Trözen gegenüber, mit der alten Insel Sphäria (j. Damala) durch eine Sandbank verbunden, j. Poro, Mela 2, 7, 10 ( ...
aurigāns , antis (aurum u. ago), von Gold glänzend, color, Iul. Val. 3, 36. p. 144, 15 K.
aurīgātor , ōris, m. (aurigo), I) (= auriga no. I) der Wettrenner, -fahrer, Corp. inscr. ... ... Fuhrmann, ein Gestirn, Avien. Arat. 405. – / aurigator, ἱπποκόμος (Pferdeknecht), Gloss. II, ...
aurīgātio , ōnis, f. (aurigo), das Wettfahren, -rennen in der Rennbahn, Suet. Ner. 35. Chalcid. Tim. 22 C.: übtr., v. Delphin, Gell. 6 (7), 8, 4 (Plur.).
aurīgālis , e (auriga), zum Wagenlenker gehörig, des Wagenlenkers, corigia, Edict. Diocl. 10, 19.
Tauricāna , ae, f., die östliche Küste Siziliens, Fest. 158 (b), 13.
aurīgārius , ī, m. (auriga), der Wettfahrer, Wettrenner in den zirzensischen Spielen, Suet. Ner. 5, 2. Not. Tir. 112, 78. Not. Bern. 13 a.
aurīgābundus , a, um (aurigo), dem Wagenlenken ganz ergeben, Iul. Val. 1, 9. p. 20, 5 K.
... 18 u. ö. (vgl. Gloss.: ›aurigat, ἡνιοχει‹). – Partic. subst., aurīgantēs, ium, m., die Wagenlenker, Iul. Val. 1 ... ... u. regieren, anführen, ducentibus stellis et aurigantibus, Gell. 14, 1, 23.
ē-līdo , līsī, līsum, ere (ex u. laedo), ... ... oculos, Plaut. (aber elisi oculi, die herausgepreßten, hervortretenden, Verg.): aurigam e curru, Cic.: ignem, Plin.: elisi ignes nubibus, Ov.: partum, ...
... 945;ς), I) König in Chersonesus Taurica (in der Krim), bei dem Iphigenia Priesterin der taurischen Diana war, ... ... 28; ex Pont. 3, 2, 59 (wo Nbf. Thoāns): Taurica regna Thoantis, Sidon. carm. 22, 2. – Dav. ...
ōrīga , ae, m., s. aurīga /.
aureax (v. aureae = oreae) = auriga, Paul. ex Fest. 8, 12. Vgl. Gloss. II, 26, 51 ›aureax solitarius ἱππαστής‹.
rēctrīx , trīcis, f. (Femin. zu rector), die ... ... sapientia domina rectrixque est, Sen. ep. 85, 32: videmus hominibus inspiratam velut aurigam rectricemque membrorum animam, Colum. 3, 10, 9.
russeus , a, um (russus), rötlich, equus, ... ... Lampr. Diad. 2, 8: russ. fasciola, Apul. met. 2, 8: auriga russei (panni), ein Wagenlenker (Wettfahrer) der roten (rotgekleideien) Partei, ...
Calaura u. Calaurēa , s. Calauria.
prō-pūgno , āvī, ātum, āre, I) intr., Gegenwehr ... ... kämpfen, a) eig., uno tempore propugnare et munire, Caes.: honestior auriga, clientes (die Lehnsleute) propugnant, Tac.: studium propugnandi (zur Gegenwehr, ...
retentio , ōnis, f. (retineo), I) das Zurückhalten, aurigae, das Anhalten des Kutschers, Cic.: vom Zurückhalten einer zu bezahlenden Summe, Cic. ad Att. 13, 23, 3 u. 25, 1. – übtr., ...
gestātio , ōnis, f. (gesto), I) aktiv, das ... ... die Ausfahrt, Lustfahrt als Bewegung, lusus, gestationes, aurigationes, Gell. 6 (7), 8, 4: g. vehiculorum (auf Gefährten), ...
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro