... Pacuv. fr.: homo corpore brevis, Suet: iudex brevior, Cic.: frons, schmale, Mart.: ... ... brevi, Afran. com. 196): brevi post, brevi deinde, Liv.: brevi antequam moreretur, Gell.: aber ... ... . Nam aut e longa est et tribus brevibus, aut e totidem brevibus et longa, Cic. – v. ...
brevio , āvī, ātum, āre (brevis), kurz machen, kürzen, verkürzen, I) ... ... kurz aussprechen, syllabam, Quint. 12, 10, 57: producta breviare, Ggstz. brevia producere, Hier. in ep. ad Tit. 3, 9. ...
brevitās , ātis, f. (brevis), die Kürze, ... ... die Kürze, brevitas et celeritas syllabarum, Cic.: brevitas pedum (Ggstz. proceritas), ... ... se breves putent esse, longissimi sint, Cic.: brevitati servire, Cic.: brevitatis causā od. gratiā, ...
... Kürze, mit wenig Worten, alqd summatim breviterque describere, Cic.: simpliciter breviterque dicere, Cic.: rem br. narrare, ... ... quod ego pluribus verbis, illi brevius (dixerunt), Cic. – agam quam brevissime potero, Cic.: de alqa re dicere brevissime (Ggstz. fuse ...
bibrevis (bis u. brevis), rein lat. für dibrachys, aus zwei kurzen Silben bestehend, pes, Diom. 475, 9 u. 476, 4.
ab-brevio , āre, I) abkürzen, reduzieren, Spät. – II) übtr., reduzieren = schwächen, Eccl.
per-brevis , e, sehr od. ... ... (Brief), Cic. ep.: aevum, Liv.: perbrevi tempore, u. bl. perbrevi, in sehr kurzer Zeit, Cic.: perbrevi postea, ganz kurz nachher, Cic.
breviātor , ōris, m. (brevio), I) der Abkürzer, Epitomator, Oros. 1, 8 ... ... . 1, 2, 4. – II) der Verfertiger eines breviarium (s.d.W.), Novell. 105, 2, 4.
breviātim , Adv. (brevio), in abgekürzter Weise, kurz, Isid. de off. eccl. 2, 23, 5.
breviātio , ōnis, f. (brevio), die Abkürzung, Augustin. ep. 199, 20.
sub-brevis , e, etwas kurz, Plin. 21, 43.
breviārius , a, um (brevis), kurz gefaßt, zusammengezogen, rationes, ... ... 26. – subst., breviārium , ī, n., ein kurzes Verzeichnis, eine kurze Übersicht, ein ... ... imperii, Staatsinventarium, statistische Übersicht, Suet.: totius culturae, Suet.: officiorum omnium breviaria, Suet.
breviculus , a, um (Demin. v. brevis), etwas kurz, -klein, I) eig.: homo, Plaut. merc. 639: coturnicum pinnae, Fronto de eloqu. 1. p. 146, 16 N.: grabatulus, Apul. met. 1, ...
abbreviātor , ōris, m. (abbrevio), einer der abkürzt = der aus einem Schriftsteller einen Auszug macht, alcis, Spät.
abbreviātio , ōnis, f. (abbrevio), die Abkürzung, Umrechnung, Eccl.
perbreviter , Adv. (perbrevis), sehr kurz, Cic. de or. 2, 235 u. de dom. 40.
breviloquium , ī, n. (brevis u. loquor), die gedrängte, kurze Rede, Prisc. 7, 46. Fulg. mitol. 1. praef. p. 15, 6 H. Serv. Verg. Aen. 1, 561. Schol. Vindob. in ...
breviloquēns , quentis (brevis u. loquor), sich (in der Rede) kurz fassend, Cic. ad Att. 7, 20 in.
breviloquentia , ae, f. (breviloquens), die Kürze im Ausdruck, Cic. bei Gell. 12, 2, 7.
brūma , ae. f. (v. brevis st. *brevima [sc. dies ]); vgl. Varr. LL. 6, 8. Paul. ex Fest. 31, 14. Serv. Verg. Aen. 2, 472), die Zeit des scheinbaren Stillstands der ...
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro