candido , āvī, āre (candidus), (glänzend) weiß machen od ... ... Tert. adv. gnost. 12): albis vestibus candidatur, Augustin. ep. 34, 2. – Partiz. candidāns, antis, glänzend weiß, Isid. 14, 8, ...
candico , āre (v. candeo, wie ... ... Weißliche desselben, Plin.: cum (ulcus) candicat, Scrib.: lyra eius ebore candicat, Apul. – Partic. candicāns, weißlich, ins Weißliche spielend, ... ... Plin.: macula, Plin.: arma margaritis candicantia, Varr. fr.: gemma e fulvo candicans, Plin.
candidē , Adv. (candidus), I) glänzend weiß, vestitus, Plaut. Cas. 767. – II) übtr., aufrichtig, Cael. in Cic. ep. 8, 6, 1. Petr. 107, 13. Quint. 12, 11 ...
scandīx , īcis, f. (σκάνδιξ), der Kerbel, eine Pflanze (Scandix Caerefolium, L.), Plin. 21, 89.
candida , ae, f., s. candidus.
... n., das Weiße, α) als Farbe, candido candidius non est adversum, Quint. 2, ... ... luna, Verg.: lux clara et candida, Plaut.: dies, Ov.: candidior dies, Petr. poët.: ... ... (sc. toga), die weiße Toga der Kandidaten, das Kandidatengewand, Spart. Sev. 3, 3. ...
in-candido , āre, weiß machen, weiß waschen, ut illic te post multas maculas cum spiritu sancto Christi sanguis incandidet, Firm. de err. relig. 28, 1.
candifico , āre (candeo u. facio), glänzend weiß machen, Augustin. de civ. dei 21, 7: übtr., Augustin. enarr. in psalm. 67. no. 21.
candidulē , Adv. (candidulus), rein, übtr., aufrichtig, Arnob. adv. nat. 2, 11.
1. candidātus , a, um (candidus), weiß gekleidet, I) im allg.: candidatus cedit hic mastigia, Plaut.: vectores nautaeque candidati coronatique, Suet. – praeturae ... ... 2, 124, 4: dah. sprichw., petis tamquam Caesaris candidatus, d.i. des Erfolgs gewiß ...
candidātio , ōnis, f. (candido), das Weiß (als Stoff), nomen ipsum (Libani) interpretatur candidatio, der weiße Berg, Schneeberg, Augustin. in psalm. 71, 18; ...
candificus , a, um (candeo u. facio), glänzend weiß machend, pulvisculus, Zahnpulver, Apul. poët. apol. 6.
candidulus , a, um (Demin. v. candidus), hübsch weiß, dentes, Cic. Tusc. 5, 46: grex, Prud. cath. 3, 157.
2. candidātus , ūs, m. (candidus), die Kandidatur, Cod. Theod. 6, 4, 21. § 1.
Scandiānus , a, um, nach einem Skandius benannt, skandianisch, mala, Colum. u. Plin.
Scandināvia (Scadināvia, Scatināvia), ae, f., Skandinavien, ... ... wo Parthey nach den Hdschrn. Codanavia. – auch Scandia gen., Plin. 4, 104 (Detl. Akk. Plur. Scandias, weil schon die Griechen 4 Σκανοίαι νησοι annahmen). ...
per-candidus , a, um, sehr (rein) weiß, sehr hell, compositio, Cels. 5, 19, 24: gemma, Solin. 37, 20: argentum, Paul. ex Fest. 14, 19.
candidārius , a, um (candidus), mit Weißem beschäftigt, pistor, Weißbäcker, Corp. inscr. Lat. 14, 2202 u. 2203.
sub-candidus , a, um, weißlich, Plin. 27, 16 u. 120.
candidātōrius , a, um (candidatus), zum Kandidaten gehörig, des Kandidaten, munus, Cic. ad Att. 1, 1, 2.
Buchempfehlung
In einem belebten Café plaudert der Neffe des bekannten Komponisten Rameau mit dem Erzähler über die unauflösliche Widersprüchlichkeit von Individuum und Gesellschaft, von Kunst und Moral. Der Text erschien zuerst 1805 in der deutschen Übersetzung von Goethe, das französische Original galt lange als verschollen, bis es 1891 - 130 Jahre nach seiner Entstehung - durch Zufall in einem Pariser Antiquariat entdeckt wurde.
74 Seiten, 4.80 Euro