cāso , āre, s. 2. casso.
1. casso , āvī, ātum, āre (cassus), zunichte machen, für ungültig erklären, kassieren, Eccl. u. spät. ICt.
2. casso , s. quasso /.
Carcaso (Carcasso), ōnis, f., Stadt der Volcä Tectosages (im narbon. Gallien), j. Carcassone, Itin. Anton. p. 551, 9 (bei Caes. b. G. 3, 20, 2 unecht, s. Nipperd. prolegg. ad ...
2. Cassiopē , ēs, f. (Κασσι ... ... , mit einem guten Hafen u. einem Tempel des Jupiter Kassius, j. noch Cassopo, Cic. ep. 16, 9, 1. Suet. Ner. 22, 3: ...
cassātim , Adv. (cassatus v. casso), vergeblich, Aug. in Secundin. 16. p. 928, 22.
cassābundus , a, um (2. casso), fallen wollend, wankend, taumelnd, torkelnd, Naev. com. 120. Macr. sat. 5, 21, 16; vgl. Paul. ex Fest. 48, 4. Placid. gloss. V, 13, 24. Löwe ...
orior , ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-ν ... ... Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich, ...
pecco , āvī, ātum, āre, I) etwas versehen, einen ... ... lebl. Subjj., anulus peccaverat, Mart. – / arch. Fut. ex. peccasso, Plaut. rud. 1348, peccassis, Plaut. rud. 1150 u. Stich ...
ē-neco (ē-nico), necuī, nectum, āre, langsam umbringen, -hinmorden, erwürgen, ersticken u. dgl., I) eig.: ... ... Perf. enecatus, Plin. 18, 127. – Archaist. Fut. exakt. enicasso, Plaut. most. 223.
af-fīgo (ad-fīgo), fīxī, fīxum, ere, anheften, ... ... , u. alqm cuspide ad terram, anspießen an usw., Liv.: Prometheum Caucaso, Cic., ad Caucasum, Cic. – alqm patibulo, Sall. fr., cruci, ...
quasso , āvī, ātum, āre (Intens. v. quatio), ... ... von der Dürre), Verg. georg. 1, 74. – / Nbf. casso , wovon cassabant, Plaut. mil. 852 u. 856 G.: ...
1. indico , āvī, ātum, āre (Intens. v. ... ... fundum alci, Cic.: ut sciam, quanti indicet, Plaut. – / arch. indicasso für indicavero, Plaut. Poen. 888: indicassis für indicaveris, Plaut. ...
2. occido , cidī, cāsum, ere (ob ... ... solem, Liv. – sol occasus, Sonnenuntergang, XII tabb. fr.: sole occaso, nach S., Lucil. fr. u. Claud. Quadrig. fr ... ... , post solem occasum, Plaut. Varro fr. u. Gell.: a sole occaso, Gell.
1. Domitius , a, um, Name einer plebej. röm. ... ... Außerdem (nicht aus der gens Dom.) Cn. Domitius Corbulo, Bruder der Cäsonia, der Gemahlin des Kaligula, unter Klaudius u. Nero glücklicher Feldherr in Germanien ...
Caesōnius , a, ein röm. Familienname, unter dem bekannt: M. Caesonius der mit Cicero Ädilis war, Cic. I. ... ... Iuven. 6, 116. – Dav. Caesōniānus , a, um, cäsonianisch, Col. 1, 4, 1.